‘Ik ben altijd van jou geweest’, dat was het antwoord dat Avery kreeg. Het was precies hetgeen dat hij had willen horen. Het was het perfecte antwoord. Zijn hart smolt. Hij trok het naakte lichaam van zijn grote liefde dichter tegen zich aan. Hij was zo blij om te horen dat hij deze jongeman nog steeds als de zijne mocht beschouwen. Onbewust wist hij dat Micah met anderen het bed had gedeeld, het pakje condooms en het flesje glijmiddel die beide open waren geweest waren hiervoor het bewijs, maar deze kennis deed hem weinig. Het maakte niet uit. Hij begreep heel goed dat Micah behoeften had op seksueel gebied, ook al had hij die zelf niet gehad. Het was niets dat hij de jongeman kwalijk kon nemen. Hij was tenslotte degene geweest die zomaar verdwenen was, zonder enige verklaring te geven. Het was logisch dat Micah had geprobeerd om verder te gaan met zijn leven. Het was oké, vooral nu gebleken was dat hun harten enkel voor elkaar klopten.
Met deze wijsheid vers in zijn geheugen, was Avery in een diepe slaap gevallen. Na hun intensieve nachtelijke bezigheden kon hij nog wel wat slaap gebruiken. Vandaar dat hij moeiteloos aan één stuk door sliep. Zelfs toen zijn persoonlijke kacheltje hem verliet, werd hij niet direct wakker. Pas op het moment dat de geur van eten zijn neus bereikte, begon hij te ontwaken. Hij kreunde zacht, waarna hij in zijn ogen wreef. In eerste instantie realiseerde hij zich niet goed waar hij was. Het enige dat hij zich realiseerde, was het feit dat dit een vreemd bed was. Het was niet zijn bed. Hij knipperde met zijn ogen, om zich vervolgens voorzichtig iets overeind te duwen. Hij keek opzij en zag een naakte Micah. Zijn hart stond voor enkele seconden stil. De gebeurtenissen van de afgelopen nacht kwamen weer terug. Een gelukzalige glimlach verscheen rond zijn lippen. Het was geen droom geweest. Het was echt. Hij was weer met Micah herenigd.
Zonder iets te zeggen, klauterde hij uit het kleine bed. Hij vroeg zichzelf af hoe ze het voor elkaar hadden gekregen om samen in dat bed te liggen. Om dan nog maar even te zwijgen over de vele verschillende posities waarin ze hadden gelegen. Het was een wonder te noemen dat ze geen enkele keer van het bed af waren gevallen. Blijkbaar konden ze samen het onmogelijke waarmaken, dat was een goed vooruitzicht voor de toekomst. Hun toekomst. Als ze samen in een bed dat kleiner was dan een eenpersoonsbed konden passen, dan konden ze alles samen. Oké, eerlijk was eerlijk, naar allen waarschijnlijkheid was Micah degene die ervoor gezorgd had dat ze pasten. Micah was tenslotte de lenige circusartiest. Maar goed, dat was een klein detail. Avery wilde gewoon heel graag geloven dat hij ook had geholpen in deze situatie. Hij wilde niet inzien dat hij behoorlijk nutteloos was geweest, terwijl Micah zich in allerlei bochten had gewrongen.
Aangezien de woonwagen nogal klein was, hoefde Avery maar één stap te zetten om de afstand tussen Micah en hem te overbruggen. Hij nam achter zijn naakte geliefde plaats en sloeg zijn armen strak om de jongeman zijn middel. “Goedemorgen.” mompelde hij zacht, terwijl hij zijn lichaam tegen dat van de ander aandrukte. Het huid-op-huidcontact gaf hem kippenvel. Plotseling zag hij het wel zitten om er nog een ronde aan vast te plakken. Hij onderdrukte dit verlangen echter direct. Ze hadden al meer dan genoeg seks gehad voor de komende week. Het was niet de bedoeling dat ze een seksverslaving ontwikkelden, dat was namelijk ook weer niet gezond. “Of is het al middag?” vroeg hij na een paar seconden. Hij was al zijn tijdsbesef kwijt, maar dat gaf niets. Als hij Micah in zijn armen had, dan deed het er niet toe hoe laat het was.
“Het ruikt hier echt heerlijk, en dat komt niet alleen door het eten.” merkte hij vervolgens op. Hij snoof Micah zijn lichaamsgeur op. Was het raar dat hij de jongeman zo lekker vond ruiken, ook al was hij momenteel alles behalve fris? Ja, waarschijnlijk was het vreemd, maar goed.. Het interesseerde hem niet. Hij drukte zacht een kus in Micah zijn hals, onder zijn oor. Het betrof de plaats waar hijzelf een tatoeage van een drietal sterren had staan. Een tatoeage die zijn liefde voor het circus en voor Micah uit moest beelden. Het was een plaats van het lichaam die hij fijn vond om aan te raken met zijn lippen. Was dat ook raar? “Je bent echt om op te vreten, wist je dat?” vroeg hij grinnikend. “Maar ik zal me inhouden..” voegde hij eraan toe, terwijl hij zijn handen ietwat naar onderen liet zakken. Deze actie sprak zijn woorden misschien ietwat tegen. “Je bent echt vreselijk sexy.. Ik ben gek op je.”
Avery Dawson en Micah Donovan
Moderator: Brenda
-
Brenda
- Site Admin
- Berichten: 1391
- Lid geworden op: 07-01-2018 20:37
Zelfs al was het ruim rond de middag, toch wist Micah dat hij nog niet eens zoveel geslapen had. Als rondtrekkende circusartiest die altijd hielp met het opzetten en afbreken van de circustent was hij echter wel gewoon aan weinig slaap, waardoor hij zich helemaal fit voelde. Dat hij af en toe een steelse blik op zijn slapende geliefde kon werpen had enkel een positief effect op zijn energiegevoel. Hij had zich in geen tijden zo goed gevoel en Avery was daar heel zeker de oorzaak van. Micah legde op twee borden alvast hun eitjes klaar, hij had er maar op gegokt dat hij nog steeds wist op welke manier Avery ze lekker vond. In een ver verleden had hij het wel eens verteld, toen ze samen droomden over hun leven samen. Samen slapen, wakker worden en elke ochtend een lekker ontbijtje met zijn tweeën... Het was zoveel jaren geleden dat ze het gesprek gevoerd hadden, maar toch schoot het nu weer door Micahs hoofd heen. Hij had een uitstekend geheugen wat Avery betrof. Meer dan uitstekend zelfs.
Plots voelde hij twee armen om zijn middel, maar echt schrikken hiervan deed hij niet. In deze kleine ruimte wist hij immers perfect wie er aanwezig was, wie er mogelijk wakker was geworden en uit bed was gelokt door de geur van ontbijt. 'Goedemorgen,' zei hij even zacht, terwijl hij een beetje tegen Avery's lichaam aanleunde. Zijn heerlijke, naakte lichaam. Van één deel was hij zich vooral heel erg bewust, het gedeelte dat zich rond zijn billen bevond... God, wat hadden ze veel seks gehad deze nacht. Onmenselijk veel. Toch had Micah niet direct het idee dat het voldoende was, dat het ooit voldoende zou zijn. Kort haalde hij zijn schouders op toen Avery naar het uur informeerde. 'Maakt het uit?' Vroeg hij zorgeloos. Hijzelf had vandaag geen plannen, aangezien er vandaag alleen een avondshow gepland stond. De rest van de dag was vrij om te trainen en andere klusjes te doen, maar hij wist zeker dat ze hem wel een dag vrij zouden geven. De circusfamilie was ontzettend hecht en viel altijd in voor elkaar als iemand eens een slechte dag had of ziek was, ze waren een goed geoliede machine. Een oude jeugdliefde die terug in zijn leven kwam was dan wel geen slechte dag of ziekte, maar Micah was zeker dat ook hier de regel op toegepast kon worden dat ze hem zouden excuseren van zijn taken.
De opmerking dat hij heerlijk rook, deed Micah even een wenkbrauw ophalen. Serieus, vond Avery dit lekker? Hij vond van zichzelf dat hij dringend onder de douche moest... De geur van zweet seks kleefde aan hem, dus waarschijnlijk zou het nog een behoorlijk lange douche worden ook. 'Ik ruik naar jou... Hou je soms van je territorium afbakenen met een geur?' Vroeg Micah zich grijnzend af. Het was iets dat vooral gekend was bij hondachtigen, het afbakenen van territorium. Meestal door te plassen, maar gelukkig deed Avery hem dat niet aan. Er waren mensen die daar op kickten, maar Micah was niet één van die mensen. Voordat hij het al te goed besefte, dwaalde Avery's handen alweer naar beneden af en kreeg hij stoute opmerkingen in zijn oor gefluisterd. 'Hmm, en wat als ik niet wil dat je je inhoudt?' Vroeg Micah hem, waarna hij zich in Avery's armen omdraaide zodat hij de jongen aan kon kijken. 'Wat als ik jou als voorgerechtje wil voor het ontbijt?' Ze wisten beiden wel wat het antwoord op die vraag was; Micah zou krijgen wat hij wilde.
Helaas kwam het niet zo ver, door een onverwacht klopje op de deur. Micah schrok hier wél van, aangezien hij totaal geen bezoekers verwacht had. Hij draaide zich nogmaals om zodat hij het gordijntje aan het keukenraam even aan de kant kon schuiven een stukje, en zo hun bezoeker te bespieden. Zijn hart stond even stil toen hij Cedric zag staan. Shit. Shit, shit, shit! Hij wist niet wat de leeuwentemmer van hem wilde, maar dat deed er ook niet toe. Dit was niet het geschikte moment om Avery aan Cedric voor te stellen. Ze hadden nog een hoop uit te praten, zelfs al wilden ze dat vast vermijden door gewoon te doen alsof ze de draad direct weer konden oppakken en verdergaan met hun relatie alsof er geen jaren van eenzaamheid waren geweest. 'Euhm... Ik moet even naar buiten. Niet weggaan, oké?' Vroeg hij aan Avery, waarna hij zich losmaakte uit de omhelzing van zijn vriend. Vervolgens trok hij snel een onderbroek, broek en shirt aan. Alles aan een recordtempo, want hij wilde de leeuwentemmer niet in de kou laten staan en Avery ook niet de kans geven een uitleg te vragen. Dat kwam zo wel. Zodra Micah klaar was, drukte hij nog een kus op Avery's lippen en glipte vervolgens naar buiten.
Cedric stond nog steeds te wachten. De jonge leeuwentemmer begon te fronzen toen Micah naar buiten kwam, in plaats van hem naar binnen te vragen. 'He Cedric,' begroette hij de jongen causal, maar de leeuwentemmer viel natuurlijk direct met de deur in huis. 'Waar was je gisterenavond? Ik had je een berichtje gestuurd...,' eisde hij dan ook direct een verklaring. Hoewel dit heel bruut en bezitterig klonk, wist Micah wel beter. Cedric had zich gewoon zorgen om hem gemaakt en iemand nodig gehad. Hij had vast een nare nacht erop zitten nu Micah niet in staat was geweest langs te komen... Shit. Hoe kon hij deze jongen vertellen dat het nooit meer zou gebeuren? Dat ze nog steeds vrienden zouden zijn, maar dat Micah niet langer dezelfde eenzaamheid kende als Cedric...
Plots voelde hij twee armen om zijn middel, maar echt schrikken hiervan deed hij niet. In deze kleine ruimte wist hij immers perfect wie er aanwezig was, wie er mogelijk wakker was geworden en uit bed was gelokt door de geur van ontbijt. 'Goedemorgen,' zei hij even zacht, terwijl hij een beetje tegen Avery's lichaam aanleunde. Zijn heerlijke, naakte lichaam. Van één deel was hij zich vooral heel erg bewust, het gedeelte dat zich rond zijn billen bevond... God, wat hadden ze veel seks gehad deze nacht. Onmenselijk veel. Toch had Micah niet direct het idee dat het voldoende was, dat het ooit voldoende zou zijn. Kort haalde hij zijn schouders op toen Avery naar het uur informeerde. 'Maakt het uit?' Vroeg hij zorgeloos. Hijzelf had vandaag geen plannen, aangezien er vandaag alleen een avondshow gepland stond. De rest van de dag was vrij om te trainen en andere klusjes te doen, maar hij wist zeker dat ze hem wel een dag vrij zouden geven. De circusfamilie was ontzettend hecht en viel altijd in voor elkaar als iemand eens een slechte dag had of ziek was, ze waren een goed geoliede machine. Een oude jeugdliefde die terug in zijn leven kwam was dan wel geen slechte dag of ziekte, maar Micah was zeker dat ook hier de regel op toegepast kon worden dat ze hem zouden excuseren van zijn taken.
De opmerking dat hij heerlijk rook, deed Micah even een wenkbrauw ophalen. Serieus, vond Avery dit lekker? Hij vond van zichzelf dat hij dringend onder de douche moest... De geur van zweet seks kleefde aan hem, dus waarschijnlijk zou het nog een behoorlijk lange douche worden ook. 'Ik ruik naar jou... Hou je soms van je territorium afbakenen met een geur?' Vroeg Micah zich grijnzend af. Het was iets dat vooral gekend was bij hondachtigen, het afbakenen van territorium. Meestal door te plassen, maar gelukkig deed Avery hem dat niet aan. Er waren mensen die daar op kickten, maar Micah was niet één van die mensen. Voordat hij het al te goed besefte, dwaalde Avery's handen alweer naar beneden af en kreeg hij stoute opmerkingen in zijn oor gefluisterd. 'Hmm, en wat als ik niet wil dat je je inhoudt?' Vroeg Micah hem, waarna hij zich in Avery's armen omdraaide zodat hij de jongen aan kon kijken. 'Wat als ik jou als voorgerechtje wil voor het ontbijt?' Ze wisten beiden wel wat het antwoord op die vraag was; Micah zou krijgen wat hij wilde.
Helaas kwam het niet zo ver, door een onverwacht klopje op de deur. Micah schrok hier wél van, aangezien hij totaal geen bezoekers verwacht had. Hij draaide zich nogmaals om zodat hij het gordijntje aan het keukenraam even aan de kant kon schuiven een stukje, en zo hun bezoeker te bespieden. Zijn hart stond even stil toen hij Cedric zag staan. Shit. Shit, shit, shit! Hij wist niet wat de leeuwentemmer van hem wilde, maar dat deed er ook niet toe. Dit was niet het geschikte moment om Avery aan Cedric voor te stellen. Ze hadden nog een hoop uit te praten, zelfs al wilden ze dat vast vermijden door gewoon te doen alsof ze de draad direct weer konden oppakken en verdergaan met hun relatie alsof er geen jaren van eenzaamheid waren geweest. 'Euhm... Ik moet even naar buiten. Niet weggaan, oké?' Vroeg hij aan Avery, waarna hij zich losmaakte uit de omhelzing van zijn vriend. Vervolgens trok hij snel een onderbroek, broek en shirt aan. Alles aan een recordtempo, want hij wilde de leeuwentemmer niet in de kou laten staan en Avery ook niet de kans geven een uitleg te vragen. Dat kwam zo wel. Zodra Micah klaar was, drukte hij nog een kus op Avery's lippen en glipte vervolgens naar buiten.
Cedric stond nog steeds te wachten. De jonge leeuwentemmer begon te fronzen toen Micah naar buiten kwam, in plaats van hem naar binnen te vragen. 'He Cedric,' begroette hij de jongen causal, maar de leeuwentemmer viel natuurlijk direct met de deur in huis. 'Waar was je gisterenavond? Ik had je een berichtje gestuurd...,' eisde hij dan ook direct een verklaring. Hoewel dit heel bruut en bezitterig klonk, wist Micah wel beter. Cedric had zich gewoon zorgen om hem gemaakt en iemand nodig gehad. Hij had vast een nare nacht erop zitten nu Micah niet in staat was geweest langs te komen... Shit. Hoe kon hij deze jongen vertellen dat het nooit meer zou gebeuren? Dat ze nog steeds vrienden zouden zijn, maar dat Micah niet langer dezelfde eenzaamheid kende als Cedric...
-
Joyce
- Berichten: 1685
- Lid geworden op: 07-01-2018 20:50
Zijn territorium afbakenen met zijn geur. Eigenlijk had Avery nog nooit echt over deze mogelijkheid nagedacht, maar nu Micah er een opmerking over maakte.. Hij kon niet anders dan toegeven dat het idee hem wel aanstond. Vandaar dat er een brede grijns rond zijn lippen verscheen. "Ja, misschien hou ik daar stiekem wel van. Ik vind het heel leuk om aan iedereen te tonen dat jij van mij bent en dan ook echt alleen van mij." zei hij. “Zolang ik nog geen ring om je vinger heb geschoven, zal ik het moeten doen met een duidelijk aanwezige geur.” Na deze verklaring draaide Micah zich in zijn armen om, om vervolgens te suggereren dat hij zin had in een voorgerechtje voor het ontbijt. De jongeman doelde overduidelijk op seks. Avery was hier helemaal voor in, ook al hadden ze de hele nacht al met elkaar gevreeën. Ze konden geen genoeg van elkaar krijgen.
Helaas kwamen ze niet aan het betreffende voorgerecht toe. Ze werden namelijk onderbroken door een klop op de deur, een klop die Micah heel erg aan het schrikken maakte. Met een frons op zijn gezicht keek Avery naar zijn geliefde, die als een ware ninja door het raampje gluurde om te kunnen zien wie hem deze ochtend een onverwachts bezoekje kwam brengen. Op het moment dat hij zag wie er voor de deur stond, maakte de houding van Micah een ommekeer van 180 graden. Direct volgde de mededeling dat hij even naar buiten moest, waarna hij zich losmaakte uit de omhelzing en zijn kleding bij elkaar begon te sprokkelen. Verbouwereerd keek Avery naar zijn grote liefde, zichzelf afvragend wat er in vredesnaam gaande was. Waar kwam al deze haast plotseling vandaan? Voordat hij het zich goed en wel besefte, was Micah al naar buiten verdwenen.
Zonder er ook maar één seconde over na te denken, stapte Avery naar de deur van de woonwagen toe. Hij wilde weten wat er aan de hand was, en er was maar één manier om daar achter te komen. Zijn oor legde hij tegen de deur aan, zodat hij kon horen wat er buiten gezegd werd. Het kwam goed uit dat de wanden van de woonwagen van uiterst dun materiaal waren gemaakt, want het werd daardoor een stuk gemakkelijker om de twee jongens aan de andere kant van de deur af te luisteren. Natuurlijk realiseerde Avery zich dat hij dit eigenlijk niet kon maken. Hij hoorde de privacy van zijn geliefde te respecteren, maar toch deed hij dat niet. Hij moest en zal weten wat Micah zo van streek had gemaakt. De geschrokken uitdrukking van de jongeman was niet voor niets geweest. Misschien zat hij wel in de problemen en had hij hulp nodig. Als dat het geval was, dan wilde Avery hem maar al te graag helpen. Om hem te kunnen helpen moest hij echter weten wat er gaande was. Oftewel, de schending van de privacy was in Micah zijn belang. Een soort van.
Het was voor Avery als buitenstaander moeilijk om het gesprek te volgen. Het werd al snel duidelijk dat hij essentiële informatie miste om te begrijpen wat er aan de hand was. Dit was wel een beetje teleurstellend, maar het was niet anders. Het was bovendien ook niet zo dat hij helemaal niets van het gesprek begreep. Het een en ander kon hij namelijk wel plaatsen. Zo begreep hij dat het bezoek Micah gisteravond een berichtje had gestuurd, maar dat Micah niet op dit berichtje had gereageerd en dat dit voor een gekwetst hart had gezorgd. Daarbij dacht Avery te kunnen concluderen dat het bezoek wel vaker berichten naar Micah toestuurde, en dat deze berichten dan wel door de jongeman beantwoord werden. Avery vroeg zich af wat voor berichten het waren dat het bezoek naar zijn grote liefde stuurde, maar helaas viel dit niet op te maken uit het gesprek. Misschien moest hij dat straks maar even bij Micah peilen.
Aangezien Avery zich er bewust van was dat Micah elk moment terug de woonwagen in kon stappen en hij niet betrapt wilde worden op afluisteren, besloot hij dat het beter was als hij nu stopte met het afluisteren. Hoe jammer hij dat ook mocht vinden. Hoe graag hij ook meer wilde weten over deze situatie. Zijn nieuwsgierigheid was echt te erg. Hij moest zich schamen, maar dat deed hij niet. Met pijn in zijn hart stapte hij weg van de voordeur. Hij begon zichzelf aan te kleden, zodat hij iets te doen had terwijl hij op zijn geliefde wachtte. Eigenlijk vond hij het veel fijner om naakt rond te lopen na een heftige nacht zoals deze, maar iets in hem zei hem dat het verstandiger was om het voorbeeld van Micah te volgen en zich aan te kleden. Misschien kwam het bezoek straks wel naar binnen.. Hij wilde die jongen niet poedelnaakt ontmoeten.
Helaas kwamen ze niet aan het betreffende voorgerecht toe. Ze werden namelijk onderbroken door een klop op de deur, een klop die Micah heel erg aan het schrikken maakte. Met een frons op zijn gezicht keek Avery naar zijn geliefde, die als een ware ninja door het raampje gluurde om te kunnen zien wie hem deze ochtend een onverwachts bezoekje kwam brengen. Op het moment dat hij zag wie er voor de deur stond, maakte de houding van Micah een ommekeer van 180 graden. Direct volgde de mededeling dat hij even naar buiten moest, waarna hij zich losmaakte uit de omhelzing en zijn kleding bij elkaar begon te sprokkelen. Verbouwereerd keek Avery naar zijn grote liefde, zichzelf afvragend wat er in vredesnaam gaande was. Waar kwam al deze haast plotseling vandaan? Voordat hij het zich goed en wel besefte, was Micah al naar buiten verdwenen.
Zonder er ook maar één seconde over na te denken, stapte Avery naar de deur van de woonwagen toe. Hij wilde weten wat er aan de hand was, en er was maar één manier om daar achter te komen. Zijn oor legde hij tegen de deur aan, zodat hij kon horen wat er buiten gezegd werd. Het kwam goed uit dat de wanden van de woonwagen van uiterst dun materiaal waren gemaakt, want het werd daardoor een stuk gemakkelijker om de twee jongens aan de andere kant van de deur af te luisteren. Natuurlijk realiseerde Avery zich dat hij dit eigenlijk niet kon maken. Hij hoorde de privacy van zijn geliefde te respecteren, maar toch deed hij dat niet. Hij moest en zal weten wat Micah zo van streek had gemaakt. De geschrokken uitdrukking van de jongeman was niet voor niets geweest. Misschien zat hij wel in de problemen en had hij hulp nodig. Als dat het geval was, dan wilde Avery hem maar al te graag helpen. Om hem te kunnen helpen moest hij echter weten wat er gaande was. Oftewel, de schending van de privacy was in Micah zijn belang. Een soort van.
Het was voor Avery als buitenstaander moeilijk om het gesprek te volgen. Het werd al snel duidelijk dat hij essentiële informatie miste om te begrijpen wat er aan de hand was. Dit was wel een beetje teleurstellend, maar het was niet anders. Het was bovendien ook niet zo dat hij helemaal niets van het gesprek begreep. Het een en ander kon hij namelijk wel plaatsen. Zo begreep hij dat het bezoek Micah gisteravond een berichtje had gestuurd, maar dat Micah niet op dit berichtje had gereageerd en dat dit voor een gekwetst hart had gezorgd. Daarbij dacht Avery te kunnen concluderen dat het bezoek wel vaker berichten naar Micah toestuurde, en dat deze berichten dan wel door de jongeman beantwoord werden. Avery vroeg zich af wat voor berichten het waren dat het bezoek naar zijn grote liefde stuurde, maar helaas viel dit niet op te maken uit het gesprek. Misschien moest hij dat straks maar even bij Micah peilen.
Aangezien Avery zich er bewust van was dat Micah elk moment terug de woonwagen in kon stappen en hij niet betrapt wilde worden op afluisteren, besloot hij dat het beter was als hij nu stopte met het afluisteren. Hoe jammer hij dat ook mocht vinden. Hoe graag hij ook meer wilde weten over deze situatie. Zijn nieuwsgierigheid was echt te erg. Hij moest zich schamen, maar dat deed hij niet. Met pijn in zijn hart stapte hij weg van de voordeur. Hij begon zichzelf aan te kleden, zodat hij iets te doen had terwijl hij op zijn geliefde wachtte. Eigenlijk vond hij het veel fijner om naakt rond te lopen na een heftige nacht zoals deze, maar iets in hem zei hem dat het verstandiger was om het voorbeeld van Micah te volgen en zich aan te kleden. Misschien kwam het bezoek straks wel naar binnen.. Hij wilde die jongen niet poedelnaakt ontmoeten.
-
Brenda
- Site Admin
- Berichten: 1391
- Lid geworden op: 07-01-2018 20:37
'Ik... Mijn telefoon was kwijt, sorry,' was het eerste smoesje dat in Micahs hoofd omhoog kwam. Een heel, heel slecht excuus. Micah was het gewoon niet gewoon om te liegen. Ja, vroeger had hij wel eens gelogen toen hij nog bij zijn biologische ouders zat om zo klappen van zijn vader te ontkomen (of toch een poging te doen tot) maar daarna had hij nooit de behoefte meer gevoeld frequent te liegen. Zeker niet nu hij bij zijn circusfamilie was waar hij voor de volle honderd procent geaccepteerd werd... Cedric kende hem ook beter dit en prikte door de leugen heen. Een heel kort moment, slechts enkele seconden, vertoonde zich een gekwetste blik op het gezicht van de leeuwentemmer. Alsof Micah een klap had uitgedeeld. Hij berouwde direct zijn leugen, ook al gleed het koude masker alweer over Cedrics gezicht. 'Cassie zag je gisterenavond met iemand, een jongeman. Je hoeft niet tegen me te liegen, Micah, wij hebben geen verplichtingen tegenover elkaar,' antwoordde hij.
Dit bracht Micah even van zijn stuk. Dus de jongeman had geweten dat hij gezelschap had, maar besloot hem er toch mee te confronteren? Waar sloeg dit op? Hij begreep er niks van... 'Ja, ik had gezelschap gisterenavond,' stelde hij vast want het had geen zin om dit te ontkennen. Nu Cedric wist dat er iemand in zijn woonwagen was, kon Micah net zo goed het hele verhaal kenbaar maken. 'Hij is hier. Hij heeft me gevonden, na al die jaren.' Het kwam er veel zachter uit als Micah bedoeld had. Het klonk ook niet dolenthousiast en verliefd zoals hij bedoeld had, maar eerder ongelovig. Want dat was het eigenlijk ook. Het leek nog steeds op een mooie droom waar hij ieder moment uit kon ontwaken. Hij had nog zoveel uit te praten met Avery, zoveel dingen die opgehelderd moesten worden. Pas wanneer dat gebeurd was, zou hij zijn intense geluk vrij kunnen laten, het aan anderen kunnen tonen. Het was eigenlijk ook geen ramp dat hij op dit moment geen dolgelukkige houding had, want waarschijnlijk zou dat Cedric enkel meer pijn doen.
Het masker dat de jongen droeg, verraadde niets van wat er in het hoofd van de leeuwentemmer om ging. Ze stonden gewoon in een ongemakkelijke stilte tegenover elkaar tot Cedric eindelijk weer het woord nam. 'Kan ik... Mag ik hem ontmoeten?' Vroeg de jongen hem. Een ontmoeting tussen Cedric en Avery... Het was onvermijdelijk, als Avery in de buurt zou blijven tenminste, maar toch leek dit Micah geen geschikt moment. Hij had zelf nog zoveel uit te zoeken, en zijn geliefde was mogelijk nog steeds naakt. Niet de perfecte omstandigheden dus. 'Ja... Je mag hem zeker ontmoeten. Maar niet nu. We hebben zelf nog een hoop uit te praten,' legde Micah uit. Cedric knikte kort. 'Dat begrijp ik, ik zal jullie niet langer storen,' zei hij dan ook heel formeel. Hij draaide zich om om weg te gaan, maar na een pas bleef hij staan en... 'Micah, zijn we nog steeds vrienden? Kan ik nog steeds op je rekenen?' Vroeg hij, zonder zich om te draaien. Micah beet op de binnenkant van zijn lip. Hij vond het helemaal niet leuk om Cedric pijn te doen. De jongen was hem heel dierbaar geworden en verdiende zoveel beter dan wat het leven hem had laten doorstaan... Geen haar op zijn hoofd die eraan dacht de jongen volledig aan zijn lot over te laten. Daarom zette hij twee stappen naar hem toe en sloeg zijn armen om Cedric heen. De jongen beantwoordde deze omhelzing, trok hem zo stevig tegen zich aan dat Micah haast geen lucht kreeg. 'Ik zal altijd je vriend blijven, Cedric. Ik beloof het,' zei Micah waarna hij een kus op de jongen zijn wang drukte. Vrienden mochten elkaar best een kus op de wang geven, toch?
Het gebaar leek Cedric deugd te doen, want de jongen liet hem weer los en schonk hem nog een kleine glimlach voordat hij vertrok. Micah haalde een keer diep adem, waarna hij terug naar zijn woonwagen liep. Binnen trof hij een aangekleden Avery aan, een beeld dat hem een beetje zorgen baarde. 'Ga je weg?' Vroeg hij dan ook aan de jongeman. Hij kon het verdriet en de verlatingsangst die achter deze vraag zat niet echt verbergen. Het beviel hem gewoon niet dat de jongen eruit zag alsof hij weer uit zijn leven kon wandelen, zelfs al had hij meermaals belooft bij hem te blijven vanaf nu. Het zou waarschijnlijk nog een hele tijd duren voordat Micah de verlatingsangst volledig los zou kunnen laten.
Dit bracht Micah even van zijn stuk. Dus de jongeman had geweten dat hij gezelschap had, maar besloot hem er toch mee te confronteren? Waar sloeg dit op? Hij begreep er niks van... 'Ja, ik had gezelschap gisterenavond,' stelde hij vast want het had geen zin om dit te ontkennen. Nu Cedric wist dat er iemand in zijn woonwagen was, kon Micah net zo goed het hele verhaal kenbaar maken. 'Hij is hier. Hij heeft me gevonden, na al die jaren.' Het kwam er veel zachter uit als Micah bedoeld had. Het klonk ook niet dolenthousiast en verliefd zoals hij bedoeld had, maar eerder ongelovig. Want dat was het eigenlijk ook. Het leek nog steeds op een mooie droom waar hij ieder moment uit kon ontwaken. Hij had nog zoveel uit te praten met Avery, zoveel dingen die opgehelderd moesten worden. Pas wanneer dat gebeurd was, zou hij zijn intense geluk vrij kunnen laten, het aan anderen kunnen tonen. Het was eigenlijk ook geen ramp dat hij op dit moment geen dolgelukkige houding had, want waarschijnlijk zou dat Cedric enkel meer pijn doen.
Het masker dat de jongen droeg, verraadde niets van wat er in het hoofd van de leeuwentemmer om ging. Ze stonden gewoon in een ongemakkelijke stilte tegenover elkaar tot Cedric eindelijk weer het woord nam. 'Kan ik... Mag ik hem ontmoeten?' Vroeg de jongen hem. Een ontmoeting tussen Cedric en Avery... Het was onvermijdelijk, als Avery in de buurt zou blijven tenminste, maar toch leek dit Micah geen geschikt moment. Hij had zelf nog zoveel uit te zoeken, en zijn geliefde was mogelijk nog steeds naakt. Niet de perfecte omstandigheden dus. 'Ja... Je mag hem zeker ontmoeten. Maar niet nu. We hebben zelf nog een hoop uit te praten,' legde Micah uit. Cedric knikte kort. 'Dat begrijp ik, ik zal jullie niet langer storen,' zei hij dan ook heel formeel. Hij draaide zich om om weg te gaan, maar na een pas bleef hij staan en... 'Micah, zijn we nog steeds vrienden? Kan ik nog steeds op je rekenen?' Vroeg hij, zonder zich om te draaien. Micah beet op de binnenkant van zijn lip. Hij vond het helemaal niet leuk om Cedric pijn te doen. De jongen was hem heel dierbaar geworden en verdiende zoveel beter dan wat het leven hem had laten doorstaan... Geen haar op zijn hoofd die eraan dacht de jongen volledig aan zijn lot over te laten. Daarom zette hij twee stappen naar hem toe en sloeg zijn armen om Cedric heen. De jongen beantwoordde deze omhelzing, trok hem zo stevig tegen zich aan dat Micah haast geen lucht kreeg. 'Ik zal altijd je vriend blijven, Cedric. Ik beloof het,' zei Micah waarna hij een kus op de jongen zijn wang drukte. Vrienden mochten elkaar best een kus op de wang geven, toch?
Het gebaar leek Cedric deugd te doen, want de jongen liet hem weer los en schonk hem nog een kleine glimlach voordat hij vertrok. Micah haalde een keer diep adem, waarna hij terug naar zijn woonwagen liep. Binnen trof hij een aangekleden Avery aan, een beeld dat hem een beetje zorgen baarde. 'Ga je weg?' Vroeg hij dan ook aan de jongeman. Hij kon het verdriet en de verlatingsangst die achter deze vraag zat niet echt verbergen. Het beviel hem gewoon niet dat de jongen eruit zag alsof hij weer uit zijn leven kon wandelen, zelfs al had hij meermaals belooft bij hem te blijven vanaf nu. Het zou waarschijnlijk nog een hele tijd duren voordat Micah de verlatingsangst volledig los zou kunnen laten.
-
Joyce
- Berichten: 1685
- Lid geworden op: 07-01-2018 20:50
Nadat hij zich had aangekleed, begaf Avery zich naar de kleine badkamer van de woonwagen. Hij wierp een blik in de spiegel, waarna een poging deed om zijn haar in model te brengen. Dit bleek een onmogelijke opgave te zijn. Misschien was het verstandig geweest als hij een korte douche genomen had, voordat hij zich had aangekleed. Daar was het nu echter te laat voor. Hij zette de kraan aan en gooide wat water in zijn gezicht. Een zucht verliet zijn lippen. De afgelopen nacht had veel van hem gevergd. Zijn hele lichaam deed pijn. Spierpijn. Blijkbaar was hij het niet gewend om zijn spieren op de manier te gebruiken als hij vannacht had gedaan. Heel gek was dit niet. De laatste keer dat hij seks had gehad, was tenslotte jaren geleden.
Met een gepijnigd lichaam schuifelde Avery terug het woon- en slaapgedeelte in. Hier bleek nog geen enkel teken van Micah te zijn. Voor een kort moment vroeg hij zichzelf af of de betreffende jongen er misschien vandoor gegaan was met zijn bezoek. Deze gedachte schoof hij al snel van zich af. Micah was tenslotte niet degene van hen twee die zo laf was om weg te vluchten zonder enige uitleg aan de ander te verschaffen. Nee, daar was hijzelf schuldig aan. Hij was dus niet degene die het recht had om bang te zijn om verlaten te worden. Met een schuldgevoel van hier tot Tokio nam Avery plaats aan het kleine tafeltje, met het voornemen om op deze plaats geduldig af te wachten tot zijn grote liefde naar hem terugkeerde. Hij richtte zijn blik op het eitje dat op zijn bord lag. Zijn maag knorde. Verslagen pakte hij een vork en een mes.
Eenmaal hij zijn eitje verorberd had, was er nog steeds geen spoor van Micah. Avery hield het niet meer. Zijn nieuwsgierigheid was te groot. Hij liep naar de deur van de woonwagen en legde zijn oor tegen het materiaal aan. Ook al spitste hij zijn oren, hij hoorde niets. Hij fronste zijn wenkbrauwen. Waren Micah en zijn bezoek er echt vandoor gegaan? Avery stapte naar het raampje toe waar zijn geliefde daarnet ook doorheen gekeken had en schoof het gordijntje opzij. Buiten zag hij Micah samen met een onbekende jongeman staan. Knuffelend. Dit aanzicht zorgde voor een steek in zijn hart. Au. Deze pijn werd enkel nog maar erger, want Micah drukte een liefdevolle kus op de wang van zijn metgezel. Deze kus leek de onbekende jongeman goed te doen. Met een brede glimlach verliet hij het toneel.
Avery schoof het gordijn weer dicht. Hij draaide zich naar de deur toe, wetende dat zijn jeugdliefde elk moment naar binnen kon stappen. Toen de betreffende jongeman naar binnenstapte, keek Avery hem met een grimas aan. De vraag die hem vervolgens gesteld werd, beantwoordde hij door zijn hoofd te schudden. Nee, hij ging niet weg. Althans, nog niet. Hij had nog veel te veel onbeantwoorde vragen. Als hij nu wegging, dan ging hij gek worden. Oké, toegegeven, misschien was hij al een klein beetje gek, maar nu viel er nog met zijn gekheid te leven. Dat zal wel anders zijn als hij nu vertrok, zonder te weten wat er in het hoofd van Micah omging. Hij moest weten wat de jongen dacht, wat de jongen van hem vond. Anders kon hij niet door met zijn leven.
“Is dat je vriend?” Er gingen zoveel vragen door Avery heen. Hij had geen idee met welke vraag hij het best kon beginnen. Vandaar dat hij maar gewoon het eerste had gezegd dat in hem opgekomen was. Blijkbaar was het bezoek van Micah hetgeen dat hem onbewust het meest dwarszat. “Schrok je daarom zo van hem, toen hij plotseling voor de deur stond?” vervolgde hij zijn vraag. Hij legde zijn armen over elkaar heen en keek zijn metgezel met een onleesbare blik aan. “Was de grote voorraad aan glijmiddel en condooms oorspronkelijk voor hem bestemd?” Hij gaf Micah niet echt de kans om antwoord te geven, maar voor nu kon hem dit weinig schelen. “We weten allebei dat je die voorraad niet voor mij hebt aangeschaft. Je zal gek zijn als je nog op een verrassingsbezoek van mij hoopte. Niet nadat ik..”
“Waarom heb je me gisteravond überhaupt ontvangen zoals je me ontvangen hebt?” vroeg hij aan Micah. “Waarom was je in hemelsnaam blij om mij te zien? Ik heb je verlaten.. Ik ben zomaar gestopt met het beantwoorden van je brieven. Ik heb je nooit enige uitleg gegeven. Je hoorde niet blij te zijn om mij te zien. Je hoorde woedend te zijn. Je hoorde me een klap in het gezicht te geven..” Avery draaide zijn rug naar Micah toe en leunde met zijn handpalmen op het aanrecht. Verloren schudde hij zijn hoofd. “Wat ik heb gedaan, is niet oké. Je hebt alle reden om me te haten. Je had alle reden om me iets aan te doen, toen je me gisteravond zag. Dat deed je echter niet. In plaats daarvan toonde je me iets dat alleen jij me kan tonen.. Een liefde die ik voor niemand anders kan voelen.. Waarom voel ik dit enkel voor jou?”
Met een gepijnigd lichaam schuifelde Avery terug het woon- en slaapgedeelte in. Hier bleek nog geen enkel teken van Micah te zijn. Voor een kort moment vroeg hij zichzelf af of de betreffende jongen er misschien vandoor gegaan was met zijn bezoek. Deze gedachte schoof hij al snel van zich af. Micah was tenslotte niet degene van hen twee die zo laf was om weg te vluchten zonder enige uitleg aan de ander te verschaffen. Nee, daar was hijzelf schuldig aan. Hij was dus niet degene die het recht had om bang te zijn om verlaten te worden. Met een schuldgevoel van hier tot Tokio nam Avery plaats aan het kleine tafeltje, met het voornemen om op deze plaats geduldig af te wachten tot zijn grote liefde naar hem terugkeerde. Hij richtte zijn blik op het eitje dat op zijn bord lag. Zijn maag knorde. Verslagen pakte hij een vork en een mes.
Eenmaal hij zijn eitje verorberd had, was er nog steeds geen spoor van Micah. Avery hield het niet meer. Zijn nieuwsgierigheid was te groot. Hij liep naar de deur van de woonwagen en legde zijn oor tegen het materiaal aan. Ook al spitste hij zijn oren, hij hoorde niets. Hij fronste zijn wenkbrauwen. Waren Micah en zijn bezoek er echt vandoor gegaan? Avery stapte naar het raampje toe waar zijn geliefde daarnet ook doorheen gekeken had en schoof het gordijntje opzij. Buiten zag hij Micah samen met een onbekende jongeman staan. Knuffelend. Dit aanzicht zorgde voor een steek in zijn hart. Au. Deze pijn werd enkel nog maar erger, want Micah drukte een liefdevolle kus op de wang van zijn metgezel. Deze kus leek de onbekende jongeman goed te doen. Met een brede glimlach verliet hij het toneel.
Avery schoof het gordijn weer dicht. Hij draaide zich naar de deur toe, wetende dat zijn jeugdliefde elk moment naar binnen kon stappen. Toen de betreffende jongeman naar binnenstapte, keek Avery hem met een grimas aan. De vraag die hem vervolgens gesteld werd, beantwoordde hij door zijn hoofd te schudden. Nee, hij ging niet weg. Althans, nog niet. Hij had nog veel te veel onbeantwoorde vragen. Als hij nu wegging, dan ging hij gek worden. Oké, toegegeven, misschien was hij al een klein beetje gek, maar nu viel er nog met zijn gekheid te leven. Dat zal wel anders zijn als hij nu vertrok, zonder te weten wat er in het hoofd van Micah omging. Hij moest weten wat de jongen dacht, wat de jongen van hem vond. Anders kon hij niet door met zijn leven.
“Is dat je vriend?” Er gingen zoveel vragen door Avery heen. Hij had geen idee met welke vraag hij het best kon beginnen. Vandaar dat hij maar gewoon het eerste had gezegd dat in hem opgekomen was. Blijkbaar was het bezoek van Micah hetgeen dat hem onbewust het meest dwarszat. “Schrok je daarom zo van hem, toen hij plotseling voor de deur stond?” vervolgde hij zijn vraag. Hij legde zijn armen over elkaar heen en keek zijn metgezel met een onleesbare blik aan. “Was de grote voorraad aan glijmiddel en condooms oorspronkelijk voor hem bestemd?” Hij gaf Micah niet echt de kans om antwoord te geven, maar voor nu kon hem dit weinig schelen. “We weten allebei dat je die voorraad niet voor mij hebt aangeschaft. Je zal gek zijn als je nog op een verrassingsbezoek van mij hoopte. Niet nadat ik..”
“Waarom heb je me gisteravond überhaupt ontvangen zoals je me ontvangen hebt?” vroeg hij aan Micah. “Waarom was je in hemelsnaam blij om mij te zien? Ik heb je verlaten.. Ik ben zomaar gestopt met het beantwoorden van je brieven. Ik heb je nooit enige uitleg gegeven. Je hoorde niet blij te zijn om mij te zien. Je hoorde woedend te zijn. Je hoorde me een klap in het gezicht te geven..” Avery draaide zijn rug naar Micah toe en leunde met zijn handpalmen op het aanrecht. Verloren schudde hij zijn hoofd. “Wat ik heb gedaan, is niet oké. Je hebt alle reden om me te haten. Je had alle reden om me iets aan te doen, toen je me gisteravond zag. Dat deed je echter niet. In plaats daarvan toonde je me iets dat alleen jij me kan tonen.. Een liefde die ik voor niemand anders kan voelen.. Waarom voel ik dit enkel voor jou?”