EEN GROTE FAMILIE

[Joyce]

Vrolijk met elkaar babbelend zaten Hope en Reese bij de kerstboom te spelen met hun poppenhuis. Vorig jaar kerst hadden ze hun eerste pop gekregen, of eigenlijk had Hope haar eerste pop gekregen. Sindsdien was hun collectie enkel maar gegroeid en dat bracht een hele hoop vreugde bij de twee kleintjes teweeg. Hun drie vaders keken vanaf de bank glimlachend toe. Charlie, Arnold en Dominik genoten van het feestelijke moment. Het was kerstavond en ze vierden het als één grote familie. Hope en Reese speelden met hun poppen, terwijl Archie met zijn autootjes speelde en Grace haar Babybornpop op de bank zat te bemoederen. De kerstsfeer zat er goed in, er miste enkel nog één persoon.
“Ho-Ho-Ho!” Compleet met neppe buik, witte baard en Rudolf het rendier in knuffelvorm waggelde Simon in zijn kerstmankostuum de woonkamer binnen. “Ho-Ho-Ho, zijn hier nog stoute kindjes? Ho-Ho-Ho!” Hij zat helemaal in zijn rol. Zijn drie mannen keken hem verbijsterd vanaf de bank aan. Het was hem blijkbaar gelukt om zijn plan om deze kerst als kerstman te verschijnen geheim te houden. De tweeling en Reese schaterden het uit van het lachen toen ze hem zagen. Helaas bleef het gelach van Grace uit. Het meisje kwam van de bank af en stapte met een uitermate strenge blik in haar ogen op hem af. Ze schermde met haar hand de ogen van haar pop af, alsof hij iets onbehoorlijks toonde. “Jij bent helemaal niet de kerstman. Jij bent papabeer.” zei ze op een beschuldigende toon.
Met zijn vingertje wijzend naar een cadeau onder de kerstboom stond Archie plots springend midden in de woonkamer. “Dat ben ik, dat ben ik!” riep hij glunderend. Hij was bijna een kerstlicht geworden, zo erg straalde hij. Op het kerstcadeau waar hij naar wees, stond in het sierlijke handschrift van de man van de kerstman ‘Harvey’ geschreven. Het jochie had blijkbaar zojuist zijn zelfgekozen naam opgemerkt en dat maakte hem zo gelukkig dat hij de preek van zijn grote zus wel moest doorbreken. Simon zijn hart smolt spontaan. Het was de juiste beslissing van zijn man geweest om die naam op het kerstcadeau te schrijven. “Ja, Harvey, dat ben jij.”
“En jij bent niet de kerstman, papabeer!” Met enige vorm van tegenzin trok Simon zijn blik los van zijn aandoenlijke zoontje om zijn minder aandoenlijke oudste dochter te bekijken. “Dat klopt, Grace, maar de kerstman had geen tijd om langs te komen en heeft daarom gevraagd aan papabeer of hij wellicht voor hem wilde invallen. Daar kon ik natuurlijk geen ‘nee’ op zeggen.” Aan de boze blik van het meisje te zien, kwam hij er niet zo gemakkelijk onderuit. “De kerstman zou nooit zo een incompetente man voor hem laten invallen. Hij heeft hogere standaarden.” Na dit statement draaide het draakje zich om en verliet ze stampvoetend de kamer, haar papabeer vol ongeloof achterlatend. Nu was hij een kerstman die lachte als een boer met kiespijn.
Zijn jongste dochter trok zacht aan zijn kerstmannenbroek en hielp hem daarmee terug te focussen op datgene dat nu belangrijk was: Hun grote familie. “Ik vind jou een leuke kerstman, papabeer!” riep het meisje, terwijl ze met haar vrije hand stevig de hand van haar vriendje vasthield. Deze kleine man knikte instemmend. “Goeie kersseman! Met Ruudof!” Lachend hurkte Simon neer om de twee-eenheid in zijn armen te sluiten en hun voorhoofden te kussen. Rudolf werd door Reese gretig uit zijn handen getrokken en zijn baard werd gemolesteerd door Hope. Hier moest hij enkel maar om lachen. “Deze kerstman houdt van jullie. Maar au, niet te hard aan zijn baard trekken! En voorzichtig zijn met zijn rendier!”
De avond vorderde nadien zonder grote hindernissen. De vreugde zat er al snel weer goed in. Toen het tijd was om de kerstcadeaus uit te pakken, voegde boze tante Grace zich terug bij hen. Met een norse blik op haar gezicht pakte ze haar cadeaus uit. Een nieuwe Babybornpop deed haar boosheid als sneeuw voor de zon verdwijnen. Godzijdank. Haar oude Babybornpop had minder geluk. Deze werd ontdaan van haar kerstoutfit en naakt in een hoek gesmeten om daar de rest van kerstavond in haar eentje door te brengen. Het arme ding.
Er was weinig interventie van de volwassenen voor nodig om de kinderen zich te laten vermaken. Zij konden van hun wijn nippen, terwijl de kleintjes de woonkamer onveilig maakten. Ze lachten, zongen en dansten. Het kostten hen blijkbaar zoveel energie, dat ze een paar uur later het kerstdiner als een stel hongerige beesten verslonden. Alsof ze al dagen geen eten gekregen hadden. Na het kerstdiner was het tijd om ze met volle buikjes naar bed te brengen. Eindelijk was het moment aangebroken dat de vaders de woonkamer onveilig konden gaan maken.
Simon had zich hier de hele dag op verheugd. Als kerstman was hij erg eenzaam geweest, zo zonder kerstvrouw. Gelukkig had hij daar een oplossing voor. Met een grijns dat weinig goeds beloofde, haalde hij twee cadeaus voor Arnold tevoorschijn uit zijn geheime opbergplek. Het eerste cadeau betrof een sexy kerstvrouwenoutfit. De blik op de man zijn gezicht toen hij het cadeau uitpakte, was goud waard. Het was een lange tijd geleden dat zijn beste vriend aan drag gedaan had en Simon was van mening dat Arya weer eens uit de kast mocht komen. Daarbij verdiende hij als kerstman een kerstvrouw, niet waar? “Kom op, Ar! Niet zo verlegen! Het zal je prachtig staan!” riep hij al lachend uit, terwijl hij het tweede cadeau aanreikte. Met een argwanende blik pakte Arnold dit cadeau uit. De stilettohakken die tevoorschijn kwamen, deden hem vloeken. Het waren flinke palen. Charlie en Dominik schaterden het uit van het lachen, terwijl hij zich mopperend terugtrok om van outfit te wisselen.
De kerstvrouw die niet veel later in de woonkamer verscheen, was echter verre van chagrijnig. Ze straalde zelfverzekerdheid uit toen ze op de hoge hakken de kamer binnen paradeerde. Simon floot. Zijn kerstvrouw was een goddelijke verschijning, zoals hij al vermoed had. De rest van de avond ging in een roes voorbij, met veel drank en genot. Het was een kerstavond om nooit te vergeten.