FEESTDAGEN VOL GAVES EN DRAMA

[Joyce]

DE ILLUSIE VAN EEN COMPLETE VERZAMELING

Dylan
De lippen van zijn onuitstaanbare zielsverwant ontdekten iedere millimeter van Dylan zijn lijf. Alsof het onbekend terrein betrof. Alsof het niet onder de littekens van genezen bijtwonden zat. Alsof ze de afgelopen uren ondanks het tijdgebrek niet meermaals met elkaar gevreeën hadden. Zijn familie wachtte op hen voor het kerstdiner. De cadeaus onder de gigantische kerstboom wachtten op hen om uitgepakt te worden. Het was kerstavond en daarop kwam je niet te laat. Waarom begreep zijn eigen lul dat niet? Zijn lichaam sidderde van puur genot toen zijn erectie diep in Griffin zijn keel verdween. ‘Verdomme, Griffin, ga alsjeblieft door.’

Ryan
‘Verdomme, Griffin, ga alsjeblieft door.’ De smeekbede van zijn tweelingbroer galmde door zijn hoofd. Het was lastig voor Ryan om zich op het hier en nu te concentreren wanneer er tegen zijn wil in een pornofilm in zijn hoofd afgespeeld werd. Een film die al uren duurde. “Parfum voor je moeder en tickets voor een honkbalwedstrijd voor je vader, broer en Griffin.. Weet je zeker dat het een goed idee is om met zijn vijven daarheen te gaan?” Campbell zijn onzekerheid was niet sterk genoeg om de opwinding van Dylan te verdrijven. Ryan werd gek. “Wat heb je voor mij!?”

Wayne
“Wat heb je voor mij!?” Wayne haastte zich om zich tegen Campbell aan te kunnen vleien tussen de cadeaus die onder de kerstboom lagen. De band tussen hen was uitermate sterk geworden in de tijd dat ze samen opgesloten hadden gezeten in de kelder van een paar kwaadaardige wetenschappers. Hoewel de ontvoering voor beiden een zwarte bladzijde uit hun leven was, ervoeren ze naar elkaar toe enkel fijne emoties. “Dat kan ik je helaas nog niet vertellen. Je zult het vanzelf zien!” Onbewust greep Wayne naar zijn gave. Iemand die geliefd werd, kreeg alles voor elkaar. “Cam, alsjeblieft? Ah toe!!”

Sav
“Cam, alsjeblieft? Ah toe!!” Terwijl zijn zielsverwant onbedoeld de situatie manipuleerde, nam Sav naast zijn neef plaats. “Hey Ryan, alles in orde?” Sinds de ontvoering schommelde ieders gemoedstoestand tussen uitersten. Hij wist daar alles van. Hij werd vanbinnen opgevreten door schuldgevoel. “Ja, alles is in orde. Dylan en Griffin waren weer bezig. Mam heeft ze uit elkaar gehaald. Ze komen nu hierheen.” In een ultieme poging onverschillig over te komen, knikte Sav enkel. Een ogenblik later stonden de personen in kwestie middenin de kamer. Een verwilderde Griffin leek met opzet oogcontact met hem te maken. Onwillekeurig kromp hij ineen. “Verdomme.”

Griffin
“Verdomme.” De lippen van Sav hadden plots dit vloekwoord gevormd. Het was amusant. Vandaar dat Griffin naar Sav grijnsde, waarop hij al de kleur uit diens gezicht zag trekken. Ze hadden seks gehad. Meermaals. Het was hun manier geweest om door de donkere periode van de ontvoeringen heen te komen. Dylan was niet in de stemming voor intimiteit geweest. Griffin had het ergens anders gezocht en daarmee Sav enkel geholpen met zijn opgekropte emoties. Het lag inmiddels in hun verleden. Het nu opbiechten ging enkel onnodige pijn veroorzaken. Plotseling klapte er iemand tegen hem op. Boem. “Jezus, Campbell, pas op!”

Campbell
“Jezus, Campbell, pas op!” In zijn haast om het cadeau voor Wayne te pakken, was hij tegen de grote boze wolf aangebotst. “Sorry!” Een minuut later reikte hij zijn beste vriend hijgend het cadeau aan. Het was een actiefiguur. Wayne verzamelde deze figuren, maar miste nog een uitermate zeldzaam exemplaar. Campbell had aan Ryan gevraagd om dit ontbrekende exemplaar te tekenen en uit het papier te trekken. Zijn zielsverwant had fantastisch werk verricht. De vervalsing was niet te onderscheiden van het origineel. Campbell giechelde, toen Wayne hem door het dolle heen om de hals vloog. “Nu is mijn verzameling compleet!”