Frasile - Soulmate

[Brenda]

Beste van zijn klas, de grote belofte voor de wetenschap. Een naam waarvan ze zeker waren dat ze hem in de toekomst meermaals zouden horen. Oh, wat hadden de mensen grote verwachtingen van hem. Verwachtingen waaraan hij niet zou voldoen, helaas. Het onderzoek waar hij zijn hart en ziel in stortte was immers een geheim voor de mensenwereld. Sterker nog; het was een geheim voor mensen en Savants. Basile had immers al ondervonden hoeveel protest er was tegen het onderzoek waarvan hij deel uit maakte. Hoeveel mensen vonden dat wat hij en de rest van zijn team trachten te doen barbaars en walgelijk was. Basile begreep niet hoe zij zo kortzichtig konden zijn, hoe egoïstisch ze in elkaar zaten. Wat zij hier deden, in dit verborgen onderzoekscentrum, was een nobele daad om het leven van veel Savants te verbeteren. Het zou zelfs in zekere mate het leven van de mensen verbeteren, dan voornamelijk de mensen die verbonden waren aan een Savant door Zielsverwantschap.
Als zij deze band beter zouden begrijpen, dan konden ze misschien wel dingen bereiken als het opsporen van banden, of het verzachten van de wanhoop en het verdriet dat een gebroken band achterliet. Dat zij hiervoor experimenten moesten uitvoeren op Savants, met of zonder Soulmates, was misschien een ethisch dilemma maar Basile vond dat in dit geval het doel de middelen heiligde. Zolang ze hun testobjecten met respect behandelde en hen in hun behoeften voorzien, wat kon het dan voor kwaad? Helaas waren er slecht weinig vrijwilligers, waardoor ze stappen moesten ondernemen die hem soms lieten twijfelen... Maar uiteindelijk won de droom dit tot een succesvol einde te brengen keer op keer. Het was voor ieders bestwil. Ze zouden hem en het team als helden aanprijzen wanneer ze eindelijk resultaten boekte in hun zoektocht. Geboren en getogen in Etretat had hij deel uitgemaakt van het kleinere team dat zich ergens schuilhield aan de Franse Alpen. Het had slechts enkele maanden geduurd voordat ze inzagen hoeveel potentieel hij had, ondanks zijn jonge leeftijd, en het voorstel van een overplaatsing naar New York, Amerika kwam al snel op tafel. Een kans die Basile met beiden handen aannam. Hij had namelijk niks wat hem nog in Frankrijk hield, zijn ouders waren enkele jaren geleden omgekomen in een auto-ongeluk. Zijn familie had hem goed opgevangen, maar toch, zijn oom en tante waren zijn ouders niet en hij zou hen missen maar niet zodanig dat hij de drang had met regelmaat terug te keren naar zijn geboorteplaats. Vooruitdenken en kansen grijpen, dat was zijn motto. Denken aan het groter geheel en zijn steentje bijdragen aan een betere toekomst voor iedereen.

“Test 1.1.1A, testobject F. 126475. De eerste kennismaking. Uitkijken voor de gave van de ander, schild op tijd optrekken…” Basile mompelde tegen zijn dictafoon terwijl hij door de gangen van het onderzoekscomplex liep. Beleefd knikte hij naar zijn collega’s die hij onderweg tegen kwam, maar hij sprak geen woord tegen hen. Hij was veel te gefocust op de test die voor hem lag. Een nieuwe uitdaging. De afgelopen maanden had hij meerdere testobjecten ontmoet, hij weet dat een mens een object noemen niet netjes was maar het hielp hem, maar geen één was zoals degene die hij zometeen zou ontmoeten. Een van de belangrijkste spelers van het verzet hadden ze gevangen. Een levensgevaarlijke jongeman genaamd Francisco. Hoe het hen gelukt was om de jongeman te vangen, wist Basile niet, maar het moest ongetwijfeld lastig geweest zijn.
De jongen bezat immers een ontzettend machtige gave; hij kon de gedachten van anderen beïnvloeden. Het was een groot risico om hem hier gevangen te houden, zo dicht bij de rest, waardoor ze veel extra veiligheidsmaatregelen hadden moeten nemen. Ze zouden heel voorzichtig te werk moeten gaan. Héél voorzichtig. Gelukkig kon Basile de jongen afblokken met zijn eigen gave, namelijk een schild. Hij kon er zichzelf en anderen mee beschermen tegen eender welke invloed, dus hij vermoedde dat Fransisco’s invloeden eveneens zouden afgekaatst kunnen worden.
Basile stopte voor de deur waarop 12G stond. 12de kamer vna de G gang. De afgesloten gang. Iedereen die hier verbleef, was een lastpak voor het onderzoek, en moest afgeschermd worden van de groep testobjecten die wel meewerkten aan de onderzoeken. Fransisco zou nog maanden hier verblijven. Basile klopte op de deur, waarna hij naar binnen ging. Er waren overal bewakingscamera’s in de kamer, dus zodra het uit de hand zou lopen, zouden ze hem onmiddellijk komen redden. Basile vertrouwde zijn collega’s van het bewakingsteam met zijn leven.
“Dag, Fransisco,” zei Basile aangezien de jongeman een afwezige indruk gaf. Hij zag de jongeman op zijn bed zitten, met gebogen hoofd. “Ik ben langsgekomen om…”
Plots viel hij stil. De ander richtte zijn blik op, en Basile werd onmiddellijk gevangen door Fransico. De jongen probeerde zijn hoofd binnen te dringen, en nog niet zo een beetje ook. Het voelde als een buldozer die over hem heen kwam, en hoewel Basile zich hierop had voorbereid, was het lastig om de jongeman te verdrijven. Zeker niet toen een nieuw gevoel hem overviel; herkenning. Hij kende deze jongeman… Of nee, hij kende hem niet. Nog niet. Maar hij wist dat hij alles van hem te weten wilde komen en… Dat hij de rest van zijn leven met hem wilde spenderen.
Basile vloekte luid, waarna hij achteruitdeinsde tegen de muur van het verblijf. Fransisco leek eveneens geschrokken, want zijn aanwezigheid leek plots verdwenen uit Basile en hij staarde hem met net zoveel verbazing aan als Basile naar hem staarde. Er werd op de deur geklopt, twee keer, waarna twee sterke handen hem naar buiten trokken, weg uit de gevarenzone. Twee bewakers vroegen aan hem of hij oké was, waarop Basile het hoofd schudde en wegbeende naar zijn kamer. Hij had het gevoel dat hij ieder moment van zijn stokje kon gaan door de intensiteit van net… Door de erkenning van… Basile slikte. Nee, hij moest zich vergissen. Fransisco speelde een spelletje met hem. Hij bedroog hem, misleidde hem. Het zou immers een veel te ironisch iets zijn mocht Fransisco echt de persoon zijn die Basile dacht dat hij was; zijn Soulmate.