Raven McQueen en Déon O'Donnell

[Brenda]

“Oja? Is dat zeker?” Déon wist dat Raven gelijk had. De seksuele spanning was om te snijden. Een deel van hem wilde het liefst zijn echtgenoot tegen de dichtstbijzijnde boom pinnen zodat hij hem kon neuken, maar opnieuw hield het openbare gedeelte hem tegen. Ze konden zich vast nog wel inhouden tot vanavond, toch?
Ze bereikten de stad zonder problemen. Her en der zagen ze mensen lopen, maar over het algemeen was het nog rustig tegenover de stad waar ze vandaan kwamen. Ja, ze waren heel erg ver van huis. “Geen idee, wat wil je doen? De winkels zijn nog even open, maar we kunnen ook een leuk tentje zoeken om te eten, of een drankje doen,” somde Déon de weinige opties die ze hadden. Muziek bereikte zijn oren en nieuwsgierig keek Déon om zich heen, tot hij de straatmuzikant ontdekte die het geluid produceerde. Glimlachend liep hij op de man af en gooide een briefje van tien in zijn gitaarkoffer.

[Joyce]

Shoppen was niet helemaal Raven zijn ding. Vandaar dat hij daar niet voor koos. “Laten we een tentje zoeken om te eten. Ik heb eigenlijk best wel…” Fronsend keek hij naar zijn echtgenoot, die midden in zijn zin was weggelopen om zijn aandacht te schenken aan een straatmuzikant. Zijn aandacht én geld. Hij rolde met zijn ogen. “Ja, natuurlijk. Luister vooral niet.” Eigenlijk was hij niet eens boos. Hij kon deze gulheid wel waarderen.
Toen Déon terug bij hem kwam, grijnsde hij naar de jongeman. “Heb ik weer je volledig aandacht, hmm?” vroeg hij sarcastisch, waarna hij de hand van zijn man vastnam. Een paar voorbijgangers keken hun kant uit, en dan vooral zijn kant uit. Zijn uiterlijk viel behoorlijk op in deze omgeving. Het was haast komisch. “Ze vinden me volgens mij eng, lief. Jij vindt mij niet eng, toch?” Hij lachte. Zijn humeur was uitstekend.

[Brenda]

“Jij hebt altijd mijn volle aandacht, sweetiepie,” merkte Déon spottend op. Hij was inderdaad wat onbeschoft weggelopen, maar hij had nou eenmaal veel respect voor straatmuzikanten. Ze maakten de hele omgeving een beetje mooier met hun muziek. Het was gemeen om hen geen geld te geven daarvoor.
Déon gniffelde zachtjes toen Raven vroeg of Déon hem eng vindt. “Ik vind jou weerzinwekkend, Raafje.” Hij kon het niet laten om speels in Ravens bil te knijpen. Het voelde alsof hij de jongeman continue moest aanraken. Twee magneten die elkaar continue aantrekken. “We gaan hier eten,” besloot Déon. Zonder goedkeuring te vragen, pakte hij Ravens hand en nam hem mee naar een tentje waar ze goede steak serveren. Althans, dat zei het reclamebord in de etage. De beste steak in de hele stad. Niet dat er zoveel concurrentie was…

[Joyce]

“Hmm.. steak. Je weet de weg naar mijn hart wel te vinden.” zei hij lachend, terwijl hij zich door zijn echtgenoot het restaurant in liet leiden. Ze zochten een plek in de hoek uit, waar ze op een soort bank naast elkaar konden kruipen. Het was niet alleen Déon die hunkerde naar lichamelijk contact. Raven kon er ook geen genoeg van krijgen. Hij kroop zo dicht tegen zijn partner aan, dat hij nog net niet op zijn schoot zat.
Kort bestudeerde hij de kaart. Het was geen lastige keuze. Het werd de steak, dat gerecht was tenslotte hetgeen waarmee ze naar binnen waren gelokt, met een groot glas bier. Vreemd genoeg voelde hij zich in dit tentje niet eens zo heel erg misplaatst. De sfeer die er hing, was goed. “Hoort het me te verbazen dat jij niet veganistisch bent? Het verbaast me namelijk. Rawr.”

[Brenda]

“Ik hou van een goed stuk vlees hoor,” zei Déon met een speelse knipoog. Ha ha. “Maar oké, je hebt een punt. Tijdens mijn college jaren heb ik geprobeerd om over te schakelen naar vegetarisch, maar dat mislukte al redelijk snel. Ik denk dat ik het… Vier maanden? Vijf maanden? Heb volgehouden. En toen heb ik een maand lang elke dag hamburgers gegeten om de verloren tijd in te halen.”
Het was vreemd om zijn levensverhaal en anekdotes met Raven te delen. De jongeman voelde op een vreemde manier vertrouwd aan sinds ze getrouwd waren, en hij was niet de enige die dat voelde. Hij vroeg zich af of dit een blijvend effect zou zijn of dat het alsnog zou afslijten na verloop van tijd… Déon pakte zijn glas en hief deze op om te proosten. Het zou hem waarschijnlijk weer een arrogante opmerking opleveren, maar dat had hij er voor over. “Op een goede huwelijksreis!”