Michael Gould en Manuel McCarthy

[Brenda]

Pas onder de douche leek er terug leven in zijn jeugdvriend te ontstaan. Michael had er niets op tegen om dicht tegen Manu aan te staan. Het zou hen enkel helpen om sneller terug op temperatuur te komen… “Manuel…” Hij sprak de naam zachtjes uit, keek de jongeman aan toen deze opkeek. Hij wist niet hoe hij ervoor kon zorgen dat de ander hem vergaf. Niet dat Michael iets verkeerds had gedaan, in theorie dan toch… Hij had enkel een detail verzwegen voor Manu en nu zou de jongen nooit meer helemaal hetzelfde naar hem kijken.
“Vergeef me,” zei hij zachtjes, amper een fluistering. Vederzacht streelde hij over Manu’s armen en rug. “Vergeef me, alsjeblieft. Ik ben nog steeds Michael, jouw Mikey, jouw vriend. We hebben zoveel dingen samen doorstaan en zelfs al waren we elkaar enkele jaren kwijt… Je bent me ontzettend dierbaar. Een van de belangrijkste personen in mijn leven.”

[Joyce]

De vederlichte aanrakingen in combinatie met de smeekbede hadden een bepaald effect op Manu. Dit betreffende effect was lastig te beschrijven, maar het maakte hem warm vanbinnen. Hij knikte zwakjes. “Je bent nog steeds Michael.” beaamde hij. Zijn stem trilde licht. “Je bent de belangrijkste persoon in mijn leven. Altijd al geweest.”
Na deze biecht verstopte hij zijn gezicht in Michael zijn hals. Hij wilde nu niet verder praten. Hij wilde onder de heerlijke warme waterstralen staan en ademen. Simpelweg bestaan en meer niet. Bestaan in de armen van zijn beste vriend. Zijn zorgen wilde hij achter zich laten. Loslaten. Helaas was het in de meeste gevallen lastig om los te laten.
Enkele ogenblikken verstreken in stilte. Manu ontspande en warmde op. “Het.. spijt me.. van net. Je overviel me.. Je doet niets verkeerd..” Ze leefden in een vrij land. Michael mocht vrijen met wie hij wilde.

[Brenda]

“Ik hou van je, Mannie, altijd al gedaan,” zei hij zachtjes. Manu was hem zo dierbaar dat het enkel als houden van omschreven kon worden. “Ik wilde eerlijk tegen je zijn. Je bent de enige die dit weet van mijn familie… Ze zouden het niet begrijpen… Mogelijks zouden ze van me walgen… En dat kan ik gewoon niet riskeren. Ik heb hen nodig, ik wil niet dat ze naar me kijken alsof ik een vreemde ben.”
Het voelde als een opluchting dat Manuel niet langer boos leek te zijn of weg wilde lopen. Eindelijk had hij dit aan iemand kunnen vertellen en dat voelde ook goed. Nu konden ze hun reis verderzetten zonder een groots geheim. “Ga met me mee op reis, Manu, ik wil je nog zo ontzettend veel prachtige plekken tonen en ook samen nieuwe dingen ontdekken. We zijn goed voor elkaar, we hebben elkaar nodig. Dat weet ik zeker.”

[Joyce]

Ze waren al dagen samen op reis. Het was het begin van hun wereldreis. Manu was niet van plan om terug naar Engeland te gaan. Voorlopig in ieder geval nog niet. Toch bleek zijn jeugdvriend het als noodzakelijk te achten hem nogmaals mee te vragen. Zijn reactie van daarnet was te heftig geweest, zoveel was zeker, want zijn metgezel dacht dat hij niet meer verder wilde met deze reis. Een gevoel van schuld bekroop hem en daarom schudde hij hevig zijn hoofd om de onzekerheid van de ander als het ware van zich af te schudden. “Ik ga plekken met jou ontdekken..”
“Waar gaan we als eerst heen? Wat wil je mij als eerst tonen..? Ik wil.. naar de plek die jou het meest dierbaar is. Ik wil jou door deze reis leren kennen.. Dat lijkt me een grote eer.. Gun je me.. dat?”

[Brenda]

De plek die hem het meest dierbaar was… Michael was verliefd geworden op Parijs, maar hij wist niet of dit de slimste keuze was als hun volgende stop. Misschien konden ze beter eerst nog wat opbouwen naar die locatie… “Dat lijkt me heerlijk, maar eerst wil ik een nieuwe plek met jou ontdekken… Wat dacht je van Barcelona? Ik wilde er altijd al heen, maar ben er nog niet geweest. Amsterdam hebben we nu wel voldoende verkend.”
Aangezien ze beiden terug opgewarmd waren, was het tijd om te wassen. Michael pakte de zeep en shampoo en begon met Manu te wassen. Hij raakte zijn vriend zonder schroom overal aan, waste hem grondig om al het vieze grachtwater te laten verdwijnen. Vervolgens waste hij ook zichzelf, en het samen douchen had hem zeker niet koud gelaten. Oeps. “Zullen we… Zo kijken voor vliegtuigtickets?”