Michael Gould en Manuel McCarthy

[Joyce]

"Michael, hou op! Hoe dom denk je wel niet dat ik ben!? Hoe laag heb je me zitten?" Verwijtend wees Manu naar zijn jeugdvriend, welke nu een volkomen vreemde voor hem was. Hij was boos, want hij werd al de hele reis bedonderd door de ander. Nog nooit had hij zich zo vernederd gevoeld. Hoe had hij ooit kunnen denken dat hij speciaal was?
Zonder erbij na te denken zette hij een stap achteruit. Hierbij maakte hij een verkeerde inschatting. Hij was in de veronderstelling geweest nog een hele boot achter zich te hebben, maar hij kwam bedrogen uit. Met een kreet viel hij het water in, waarna hij kopje onder ging en de blinde paniek bij hem toesloeg.
Er was iets wat bijna niemand van hem wist. Ook Michael niet. Als deze het wel had geweten, was dit uitje er wellicht niet van gekomen. Hij kon niet zwemmen.

[Brenda]

“Manu, ik heb je helemaal niet…,” maar verder kon Michael niet in zijn weerwoord komen. Vol verbazing keek hij toe hoe zijn reisgenoot overboord ging. Het gebeurde zo snel dat hij de eerste seconden enkel kon staren naar de plek waar Manu in het water geplonsd was. Toen de jongeman niet meteen boven water verscheen, kwam de innerlijke held in hem naar boven en hij schopte snel zijn schoenen uit voordat hij in het water sprong.
Het lukte hem gelukkig al snel om Manu vast te grijpen, en ondanks dat deze hem leek weg te willen slaan, bereikten ze het oppervlakte weer. “Fuck, wat gebeurde er nou?” Reageerde hij, lichtelijk buiten adem omdat het toch een behoorlijke inspanning vergde. Manu leek immers niet veel moeite te ondernemen om boven water te blijven, hij diende het allemaal zelf te doen. Gelukkig wierp de kapitein van het bootje hen een redding band toe doe Michael vastgreep, waarna hij ook Manu vastpakte en ze uit het water werden geholpen.

[Joyce]

Terug op de boot was zijn woede van eerder weg. Manu was in shock van zijn avontuur in de gracht van Amsterdam. De smerige geur van het grachtenwater waarin hij doordrenkt was, doordrong zijn neus en deed hem kort kokhalzen. Zijn lichaam rilde en er was niets dat hij daartegen kon doen. De kapitein van het schip reikte hen een deken aan, waarmee Michael hem warm begon te wrijven. Het was aangenaam.
De boot maakte zijn rondje over de grachten af, maar sneed hierbij wel een deel af om eerder terug bij de oever te zijn. Manu was de kapitein hier dankbaar voor. Het enige wat hij nu wilde was een warme douche en een warm bed. Misschien een warme maaltijd. “K..kunn.. We..” Het klappertanden maakte het praten lastig. “Kunnen.. we.. naar.. huis? Mikey?”

[Brenda]

Beiden waren doorweekt en hadden het koud, maar toch ontfermde Michael zich meer over Manu dan over zichzelf. De jongeman was duidelijk erg geschrokken, zowel door het nieuws als door de onverwachte duik. Het was een afschuwelijke ervaring, deze boottocht… Michael was dan ook blij toen ze terug aan wal konden gaan. Hij bedankt de kapitein nog in zijn beste Nederlands, ze mochten het deken houden zodat ze onderweg niet zouden sterven van de kou. “We gaan naar het hotel, rustig maar,” stelde hij zijn reisgenootje gerust. Gelukkig was het hotel niet al te ver lopen, want Michael voelde zich ongemakkelijk in zijn natte, stinkende kleren.
Eenmaal in hun hotelkamer duurde het dan ook slechts enkele seconden voordat hij zich begon uit te kleden. De natte kleren zou hij zich later wel over ontfermen, nu wilde hij zo snel mogelijk onder een warme douche. En hij ging niet alleen onder de douche staan. Nadat hijzelf naakt was, trok hij ook Manu’s kleren volledig uit en sleurde de jongen mee naar de badkamer. Ze moesten beiden zo snel mogelijk opwarmen.

[Joyce]

Eenmaal in de hotelkamer stond Manu er verloren bij. Als een verzopen katje. Het had vrij weinig gescheeld of hij was daadwerkelijk verzopen. Hij stond daar maar en staarde voor zich uit. Zijn natte kleding zat tegen zijn lijf geplakt en gaf hem een vreselijke sensatie. Toch kwam hij niet in beweging. Totdat zijn jeugdvriend plots in zijn nakie voor hem stond en hem begon uit te kleden. Als een mak lammetje stak hij zijn armen omhoog en hief hij zijn benen een voor een op. Binnen no time stond ook hij naakt in de hotelkamer.
Toen hij even later onder de douche gezet werd, waren de waterstralen al warm. Michael kwam bij hem staan. Manu voelde de warmte van het lichaam van de jongeman. Verlangend naar die warmte nam hij de hand van zijn vriend vast en trok hem dicht tegen zich aan. Hun geslachtsdelen schuurden zachtjes tegen elkaar aan.