Sometimes good things fall apart so better things can fall together.
Anders Patel en Eloy Solloway
Moderator: Brenda
-
Brenda
- Site Admin
- Berichten: 1391
- Lid geworden op: 07-01-2018 20:37
Anders Patel en Eloy Solloway
Anders Patel
Sometimes good things fall apart so better things can fall together.
Sometimes good things fall apart so better things can fall together.
-
Joyce
- Berichten: 1685
- Lid geworden op: 07-01-2018 20:50
-
Joyce
- Berichten: 1685
- Lid geworden op: 07-01-2018 20:50
Voor de gelegenheid van vandaag was de grote binnenkomsthal van de school omgetoverd tot een koffie- en theeparadijs. Ieder halfjaar werd er een opendag voor ouders gehouden en het bleef Eloy keer op keer verbazen wat voor een onechte vertoning het eigenlijk was. Alsof een doodnormale schooldag zou beginnen met koffie, thee en gebak in de binnenkomsthal. Was dit geen oplichterij? Het was een vraag die hij een jaar geleden aan de directeur van de school gesteld had, puur en alleen omdat hij nieuwsgierig was geweest naar het antwoord, maar in plaats van een antwoord te krijgen had zijn baas hem lachend over zijn bovenarm gewreven. Ach, wat zou het toch fijn zijn als de oudere man eens leerde zijn handen thuis te houden.
Het was de vierde opendag die hij meemaakte. Inmiddels werkte hij iets meer dan twee jaar op deze school en iedere dag ervaarde hij als een geschenk. Hij vond het heerlijk om als leraar van de eerste klas zesjarigen te leren lezen, schrijven en rekenen. Het voelde elke keer opnieuw aan als een van zijn grootste overwinningen als een van die jonge koters een moeilijk woord juist spelde of een van die lastige rekensommetjes oploste. De bijdrage die hij aan de samenleving leverde, de jongste generatie de basisvaardigheden aanleren, was er een die in zijn ogen zo belangrijk was voor de toekomst van het land dat hij zich als simpele basisschoolleraar onmisbaar voelde voor zijn medemens. Er was geen twijfel over mogelijk dat hij zijn droombaan had gevonden.
De opkomst voor de opendag was groter dan anders. De binnenkomsthal stond vol met ouders die op zoek waren naar een school waar ze hun kind met een gerust hart vijf dagen per week achter konden laten. Niet alleen dat, ze zochten een plaats waar ze hun kinderen na zes en een halfuur met nieuwe kennis konden ophalen. Ouders waren deze tijd echt lui geworden. Je zou zeggen dat je je eigen kind wel kon leren dat één plus één twee was, maar nee, zelfs dat was al teveel gevraagd. Als hij ooit kinderen zou krijgen, iets wat hij ondanks dat hij het graag wilde niet heel snel zag gebeuren gezien zijn eeuwige single-staat en zijn eeuwige crush op een jongeman die hij enkel via het internet kende, zou hij dat kind alles zelf leren. Hij zou de beste papa ooit worden. Het was een droom die hij al langere tijd had, maar meer dan dat zou het waarschijnlijk niet worden.
“Ik wil dat je naar dat stel toe gaat en peilt wat ze van onze school vinden. Ze lijken nog niet zo zeker van hun zaak te zijn.” De directeur had een hand op zijn heup gelegd en leunde zo erg naar hem toe dat hij de vieze adem van de man in zijn gezicht voelde. Hij onderdrukte de neiging om te grimassen en duwde in een subtiel gebaar de ongewenste hand van zijn heup, waarna hij naar het stel keek waar zijn baas op doelde. Het viel niet te ontkennen dat het tweetal niet bepaald op hun plek leek te zijn. “Vraag om hun mening en praat deze daarna om. Ze zien eruit als een stel die wij graag bij ons willen hebben, vind je ook niet? Praat ze om met je charme, we weten allebei dat jij daar de beste in bent, Eloy.”
Eloy glimlachte beleefd en kwam vervolgens in beweging. Met een zelfzekere pas stapte hij naar het stel toe dat druk met elkaar in gesprek was. “Goedemiddag, leuk dat jullie naar onze opendag zijn gekomen.” zei hij. Twee paar ogen keek een tikkeltje verschrikt naar hem op. “Ik ben Eloy, meester van de eerste klas. Aangenaam kennis te maken.” In eerste instantie richtte hij zich op de vrouw. Het was nou eenmaal een feit dat de vrouw de grootste invloed had in keuzes zoals deze. Vandaar dat hij zijn hand naar haar uitstak.
Het was de vierde opendag die hij meemaakte. Inmiddels werkte hij iets meer dan twee jaar op deze school en iedere dag ervaarde hij als een geschenk. Hij vond het heerlijk om als leraar van de eerste klas zesjarigen te leren lezen, schrijven en rekenen. Het voelde elke keer opnieuw aan als een van zijn grootste overwinningen als een van die jonge koters een moeilijk woord juist spelde of een van die lastige rekensommetjes oploste. De bijdrage die hij aan de samenleving leverde, de jongste generatie de basisvaardigheden aanleren, was er een die in zijn ogen zo belangrijk was voor de toekomst van het land dat hij zich als simpele basisschoolleraar onmisbaar voelde voor zijn medemens. Er was geen twijfel over mogelijk dat hij zijn droombaan had gevonden.
De opkomst voor de opendag was groter dan anders. De binnenkomsthal stond vol met ouders die op zoek waren naar een school waar ze hun kind met een gerust hart vijf dagen per week achter konden laten. Niet alleen dat, ze zochten een plaats waar ze hun kinderen na zes en een halfuur met nieuwe kennis konden ophalen. Ouders waren deze tijd echt lui geworden. Je zou zeggen dat je je eigen kind wel kon leren dat één plus één twee was, maar nee, zelfs dat was al teveel gevraagd. Als hij ooit kinderen zou krijgen, iets wat hij ondanks dat hij het graag wilde niet heel snel zag gebeuren gezien zijn eeuwige single-staat en zijn eeuwige crush op een jongeman die hij enkel via het internet kende, zou hij dat kind alles zelf leren. Hij zou de beste papa ooit worden. Het was een droom die hij al langere tijd had, maar meer dan dat zou het waarschijnlijk niet worden.
“Ik wil dat je naar dat stel toe gaat en peilt wat ze van onze school vinden. Ze lijken nog niet zo zeker van hun zaak te zijn.” De directeur had een hand op zijn heup gelegd en leunde zo erg naar hem toe dat hij de vieze adem van de man in zijn gezicht voelde. Hij onderdrukte de neiging om te grimassen en duwde in een subtiel gebaar de ongewenste hand van zijn heup, waarna hij naar het stel keek waar zijn baas op doelde. Het viel niet te ontkennen dat het tweetal niet bepaald op hun plek leek te zijn. “Vraag om hun mening en praat deze daarna om. Ze zien eruit als een stel die wij graag bij ons willen hebben, vind je ook niet? Praat ze om met je charme, we weten allebei dat jij daar de beste in bent, Eloy.”
Eloy glimlachte beleefd en kwam vervolgens in beweging. Met een zelfzekere pas stapte hij naar het stel toe dat druk met elkaar in gesprek was. “Goedemiddag, leuk dat jullie naar onze opendag zijn gekomen.” zei hij. Twee paar ogen keek een tikkeltje verschrikt naar hem op. “Ik ben Eloy, meester van de eerste klas. Aangenaam kennis te maken.” In eerste instantie richtte hij zich op de vrouw. Het was nou eenmaal een feit dat de vrouw de grootste invloed had in keuzes zoals deze. Vandaar dat hij zijn hand naar haar uitstak.
-
Brenda
- Site Admin
- Berichten: 1391
- Lid geworden op: 07-01-2018 20:37
De afgelopen jaren waren… Eentonig te noemen. Al wist Anders niet heel zeker of dat de juiste benaming was voor hoe het voelde. Zijn leven was om één ding gaan draaien, dat was waarschijnlijk de beste omschrijving van de afgelopen drie jaar. Het was allemaal heel onschuldig begonnen. Het uitrekenen van de ovulatie van zijn echtgenote, dat was iets dat veel koppels deden die zwanger wilden worden, toch? Niks abnormaals daaraan. Zeker niet wanneer je nog steeds moeite deed om het romantisch te houden. Anders vond dat heel belangrijk. Iedere dag dat Melanie’s ovulatie plaatsvond, maakte hij een heerlijk diner klaar of nam hij haar uit eten, zodat ze helemaal in de mood waren wanneer ze onder de lakens kropen. Waarom was hij daar ooit mee gestopt? Wanneer had hij de romantiek op gegeven? Anders wist het zelf niet meer. Hij miste die tijd. Zou Melanie zich ook zo voelen? De laatste maanden kreeg Anders nog amper hoogte van zijn vrouw…
“Glimlach, lieverd. Mensen staren naar ons,” zei zijn vrouw terwijl ze liefkozend over haar buik streelde. Alsof dat hielp met de innesteling van de bevruchte embryo’s die ze een week geleden hadden ingebracht… Alweer. De zoveelste poging om zwanger te geraken. Anders was de tel kwijtgeraakt… Wat misschien ook maar goed was, want anders kon hij uitrekenen hoeveel hun kinderdroom nou al gekost had, en dan sloeg hij waarschijnlijk achterover van hoeveel duizenden dollars verdwenen waren in het niets.
“Hou daar mee op, anders stellen mensen zo vragen over ons ‘tweede kindje dat op komst is’,” merkte Anders even snibbig op. Het was waarschijnlijk gemeen om haar zo te behandelen, maar Anders vond dat hij vandaag weg recht had op zijn gedrag. Hoe had hij zich toch laten overhalen om hieraan mee te doen? Een opendeurdag bezoeken voor een basisschool voor hun nog niet bestaande kind, enkel omdat ze zeker willen zijn dat deze buurt voor hen geschikt is als er ooit een wonder zou gebeuren. Een wonder waar Anders steeds minder hoop in had… Er waren nou eenmaal een beperkt aantal pogingen voordat je begon te beseffen dat het er niet in zat…
Melanie keek hem beledigd aan, maar zei vervolgens niets meer over de kwestie. Daar was ook niet veel ruimte meer voor, aangezien een docent naar hen toe kwam. Een heel jonge leraar, eentje die Anders eerder ook al was opgevallen door zijn aantrekkelijke verschijning. De jongeman was gewoon één van de jongemannen waarnaar je moest kijken. Zeker als je homo- of biseksueel was, zoals het geval was bij Anders. Hij wist al lang van zichzelf dat hij voor beide geslachten viel, zelfs al was zijn ervaring met mannen beknopt en was hij met een vrouw getrouwd. Anders probeerde zijn ogen netjes op de jonge meester zijn gezicht te houden, maar kon het niet helpen dat hij de jongen volledig begon te bekijken nu hij zo dichtbij was. Fuck, wat een knappe, jonge god… Een echte adonis.
De jongeman stelde zich voor als Eloy, een bijzondere naam die Anders nog nooit gehoord had. “Aangenaam,” zei hij toen het zijn beurt was om de jongeman zijn hand te schudden. Nu keek hij de ander natuurlijk wel even aan, dat was wel zo netjes. Zijn vrouw begon met verschillende vragen te stellen. Hoe de school hun jonge leerlingen stimuleert, of er veel huiswerk gegeven werd of ze toch voornamelijk het studeren tot de klas beperkte, of kinderen die wat extra hulp nodig bijles konden krijgen, of er vaak educatieve schooltripjes gepland waren… Anders verbaasde zich erin hoe diep zijn vrouw hierover nagedacht had. Ze viel geen seconde uit haar rol van een moeder van een basisschoolkind… En Anders stond er maar bij en beet meermaals op zijn tong om de drang haar te verraden tegen te gaan. Blijf in je rol. Doe het voor haar. Je houdt van haar. Stel haar niet nog meer teleur.
“Glimlach, lieverd. Mensen staren naar ons,” zei zijn vrouw terwijl ze liefkozend over haar buik streelde. Alsof dat hielp met de innesteling van de bevruchte embryo’s die ze een week geleden hadden ingebracht… Alweer. De zoveelste poging om zwanger te geraken. Anders was de tel kwijtgeraakt… Wat misschien ook maar goed was, want anders kon hij uitrekenen hoeveel hun kinderdroom nou al gekost had, en dan sloeg hij waarschijnlijk achterover van hoeveel duizenden dollars verdwenen waren in het niets.
“Hou daar mee op, anders stellen mensen zo vragen over ons ‘tweede kindje dat op komst is’,” merkte Anders even snibbig op. Het was waarschijnlijk gemeen om haar zo te behandelen, maar Anders vond dat hij vandaag weg recht had op zijn gedrag. Hoe had hij zich toch laten overhalen om hieraan mee te doen? Een opendeurdag bezoeken voor een basisschool voor hun nog niet bestaande kind, enkel omdat ze zeker willen zijn dat deze buurt voor hen geschikt is als er ooit een wonder zou gebeuren. Een wonder waar Anders steeds minder hoop in had… Er waren nou eenmaal een beperkt aantal pogingen voordat je begon te beseffen dat het er niet in zat…
Melanie keek hem beledigd aan, maar zei vervolgens niets meer over de kwestie. Daar was ook niet veel ruimte meer voor, aangezien een docent naar hen toe kwam. Een heel jonge leraar, eentje die Anders eerder ook al was opgevallen door zijn aantrekkelijke verschijning. De jongeman was gewoon één van de jongemannen waarnaar je moest kijken. Zeker als je homo- of biseksueel was, zoals het geval was bij Anders. Hij wist al lang van zichzelf dat hij voor beide geslachten viel, zelfs al was zijn ervaring met mannen beknopt en was hij met een vrouw getrouwd. Anders probeerde zijn ogen netjes op de jonge meester zijn gezicht te houden, maar kon het niet helpen dat hij de jongen volledig begon te bekijken nu hij zo dichtbij was. Fuck, wat een knappe, jonge god… Een echte adonis.
De jongeman stelde zich voor als Eloy, een bijzondere naam die Anders nog nooit gehoord had. “Aangenaam,” zei hij toen het zijn beurt was om de jongeman zijn hand te schudden. Nu keek hij de ander natuurlijk wel even aan, dat was wel zo netjes. Zijn vrouw begon met verschillende vragen te stellen. Hoe de school hun jonge leerlingen stimuleert, of er veel huiswerk gegeven werd of ze toch voornamelijk het studeren tot de klas beperkte, of kinderen die wat extra hulp nodig bijles konden krijgen, of er vaak educatieve schooltripjes gepland waren… Anders verbaasde zich erin hoe diep zijn vrouw hierover nagedacht had. Ze viel geen seconde uit haar rol van een moeder van een basisschoolkind… En Anders stond er maar bij en beet meermaals op zijn tong om de drang haar te verraden tegen te gaan. Blijf in je rol. Doe het voor haar. Je houdt van haar. Stel haar niet nog meer teleur.
-
Joyce
- Berichten: 1685
- Lid geworden op: 07-01-2018 20:50
Na het schudden van de hand van de vrouw, stelde zij hen voor als Anders en Melanie. Haar hand gleed vervolgens naar haar buik, een gebaar dat niet onopgemerkt bleef bij Eloy. Hij keek kort naar de beschermende hand, waarna hij zich met een glimlach richtte tot de naar allen waarschijnlijkheid opnieuw aanstaande vader. De overweging om hen te feliciteren met de zwangerschap kwam in hem op, maar hij zag er uiteindelijk toch maar van af. Aan de platte buik van Melanie te oordelen, was het nog een beetje te vroeg voor felicitaties. Terwijl hij beleefd de hand schudde van de man, kon hij niet anders dan hem bestempelen als bi. Zijn gay-radar was uitermate goed ontwikkeld, al zei hij het zelf, dus twijfelen over zijn conclusie deed hij niet.
De stortvloed aan vragen die op hem werd afgevuurd, zorgde ervoor dat hij zijn aandacht weer op de vrouw richtte. Hij bleef het typisch vinden hoe voorspelbaar en onnodig de vragen waren die ouders stelden op deze opendagen. Alles stond in de flyer, alles stond op de website van de school.. Op zo een dag werd er eigenlijk sporadisch een vraag gesteld waarover hij moest nadenken voordat hij een antwoord gaf. Desondanks dat nam hij de moeite om een zo duidelijk mogelijke uitleg te geven over de gang van zaken binnen de school.
“Enkel in de laatste twee klassen krijgen de kinderen huiswerk op, maar ook dit is slechts minimaal. Het zou hooguit per dag een uur van hun tijd in beslag nemen. In de eerdere klassen krijgen ze geen huiswerk op, al zijn er natuurlijk uitzonderingen. Als een kind achterloopt, kan het heel erg helpen om thuis te oefenen. Hierbij verwachten wij ook de inzet van de ouders, maar als daar sprake van is zou de leraar van je kind sowieso een gesprek met je willen inplannen om het plan van aanpak te bespreken. Natuurlijk bieden we ook binnen de school bijles aan, extra les in kleine groepjes, maar ook hierbij verwachten wij de inzet van de ouders. Wat betreft de educatieve schooltripjes, elk jaar worden er minimaal twee tripjes georganiseerd per leerjaar, maar ook dit doen wij samen met de ouders. Oftewel, als ouder heb je hier veel invloed op.”
Hij pakte een flyer van de dichtstbijzijnde tafel af en reikte deze aan Melanie aan. In zijn beweging raakte zijn arm per ongeluk Anders aan. “Hier staat alles ook in uitgelegd, dus als je het vanavond of morgen of wanneer dan ook nog even terug wilt lezen, dan kan dat in deze flyer. Ook hebben we de belangrijkste informatie op onze website staan, daar kan je dan ook een hoop op terugvinden. En stel, je hebt een vraag waar je het antwoord niet op kan vinden, dan mag je altijd contact met ons opnemen, via de telefoon of via de email.”
Zijn oprechte interesse deed hem vervolgens de volgende vraag stellen. “Hoe oud is jullie kind? Hoe heet hij of zij? Wanneer is de grote dag dat jullie hem of haar op school moeten gaan achterlaten? Het blijft voor ouders een grote stap, maar dat is logisch. Iedere ouder heeft daar in meer of mindere mate last van. Het is helemaal niets om je voor te schamen. Ik wil je bij deze op het hart drukken dat jullie kindje in goede handen is bij ons, mochten jullie besluiten dat dit de school voor jullie is.” Met een charmante glimlach keek hij het tweetal aan. “Wat is jullie indruk?”
De stortvloed aan vragen die op hem werd afgevuurd, zorgde ervoor dat hij zijn aandacht weer op de vrouw richtte. Hij bleef het typisch vinden hoe voorspelbaar en onnodig de vragen waren die ouders stelden op deze opendagen. Alles stond in de flyer, alles stond op de website van de school.. Op zo een dag werd er eigenlijk sporadisch een vraag gesteld waarover hij moest nadenken voordat hij een antwoord gaf. Desondanks dat nam hij de moeite om een zo duidelijk mogelijke uitleg te geven over de gang van zaken binnen de school.
“Enkel in de laatste twee klassen krijgen de kinderen huiswerk op, maar ook dit is slechts minimaal. Het zou hooguit per dag een uur van hun tijd in beslag nemen. In de eerdere klassen krijgen ze geen huiswerk op, al zijn er natuurlijk uitzonderingen. Als een kind achterloopt, kan het heel erg helpen om thuis te oefenen. Hierbij verwachten wij ook de inzet van de ouders, maar als daar sprake van is zou de leraar van je kind sowieso een gesprek met je willen inplannen om het plan van aanpak te bespreken. Natuurlijk bieden we ook binnen de school bijles aan, extra les in kleine groepjes, maar ook hierbij verwachten wij de inzet van de ouders. Wat betreft de educatieve schooltripjes, elk jaar worden er minimaal twee tripjes georganiseerd per leerjaar, maar ook dit doen wij samen met de ouders. Oftewel, als ouder heb je hier veel invloed op.”
Hij pakte een flyer van de dichtstbijzijnde tafel af en reikte deze aan Melanie aan. In zijn beweging raakte zijn arm per ongeluk Anders aan. “Hier staat alles ook in uitgelegd, dus als je het vanavond of morgen of wanneer dan ook nog even terug wilt lezen, dan kan dat in deze flyer. Ook hebben we de belangrijkste informatie op onze website staan, daar kan je dan ook een hoop op terugvinden. En stel, je hebt een vraag waar je het antwoord niet op kan vinden, dan mag je altijd contact met ons opnemen, via de telefoon of via de email.”
Zijn oprechte interesse deed hem vervolgens de volgende vraag stellen. “Hoe oud is jullie kind? Hoe heet hij of zij? Wanneer is de grote dag dat jullie hem of haar op school moeten gaan achterlaten? Het blijft voor ouders een grote stap, maar dat is logisch. Iedere ouder heeft daar in meer of mindere mate last van. Het is helemaal niets om je voor te schamen. Ik wil je bij deze op het hart drukken dat jullie kindje in goede handen is bij ons, mochten jullie besluiten dat dit de school voor jullie is.” Met een charmante glimlach keek hij het tweetal aan. “Wat is jullie indruk?”