Colton Miller en Theodore Swan

[Brenda]

Zodra hij de deur achter Gregs kont dicht gesmeten had, maakte Colt zich zorgen dat hij zometeen ook afscheid van Theo zou moeten nemen. De jongeman had duidelijk niets gevoeld voor de grappen van Greg. Bij zijn terugkomst bleek echter dat de emoties het hadden overgenomen en dat Theo een luisterend oor had, een schouder om op uit te huilen. Voorzichtig trok Colt Theo in zijn armen terwijl hij deze zijn hart liet luchten over Shane en Cindy.
“Het is niet makkelijk op een nieuwe school, hm?” Stelde hij vast terwijl hij over Theo’s arm streelde. Het klonk waarschijnlijk cliché, maar het was effectief zo dat Theo pas aan deze nieuwe opleiding in een nieuwe omgeving was begonnen en dat daar veel moeilijkheden mee gepaard gingen. “Heb je met he hier al over gepraat? Vertelt hoe je je voelt? Ik weet zeker dat ze meer rekening zouden houden met je als je hen verteld dat je je eenzaam voelt. Tenminste, als het echt goede vrienden zijn. Een alles opeisende relatie is sowieso niet de meest gezonde.”
Colt drukte een klein kusje op Theo’s voorhoofd. “Wat betreft het ‘raar’ aspect, daar ben ik het niet mee eens. Je bent bijzonder, maar niet raar. Raar heeft zo een nare nasmaak.” Zachtjes kriebelde hij met zijn vingers in Theo’s nek om hem te laten lachen. “Ze zijn ook niet jouw enigste vrienden op school, toch? Ik ben ook een vriend… Als je dat wilt tenminste…? Je kan altijd bij me terecht, dat beloof ik je. Ik ben de slechtste nog niet.” Tenminste, daar overtuigde hij zichzelf graag van, dat ondanks al zijn slechte eigenschappen hij diep van binnen nog steeds goed in elkaar zat. Dat hij een ziel had die puur was, als je in dat soort dingen geloofde tenminste..

[Joyce]

Het luisterend oor dat Colt hem bood, bleek precies hetgeen te zijn dat Theo nodig had gehad. Nu hij zijn hart gelucht had, voelde hij zich een stuk beter. Tevreden bleef hij in de armen van de jongeman zitten. “Jij bent ook een vriend. Een hele goede.” beaamde hij. “Maar jij bent geschorst voor naakt door de school rennen, waardoor ik de aankomende week nog niets aan onze vriendschap heb.” Het was zoals het was, spijtig genoeg.
Zijn ogen moeten vervolgens dichtgevallen zijn. Voor zijn gevoel waren er slechts een paar seconden voorbijgegaan, maar de klok sprak dit tegen. Nadat hij de slaap uit zijn ogen gewreven had, keek hij naar zijn metgezel op. Verontschuldigend glimlachte hij. Idioot genoeg maakte het feit dat Colt hem tijdens zijn ongeplande dutje vastgehouden had vreselijk gelukkig.
“Goedemorgen Colt.” sprak hij grinnikend uit. Hij was zich ervan bewust dat het avond was. “Het voelt wel gek om in jouw armen wakker te worden.” zei hij, waarna hij zich herpositioneerde zodat hij zijn lippen op die van Colt kon drukken voor een kus. Kort, maar krachtig. “Bedankt dat je naar me wilde luisteren. De raad die je me gaf was ook fijn. Ik voel me alweer beter en dat is dankzij jou. Normaal blijft het nare gevoel langer hangen.”
Na nog een laatste kus uitgedeeld te hebben, kwam hij overeind. De armen rondom hem bleken nog een interessante eindbaas te zijn. Blijkbaar wilde de ander hem liever niet laten gaan. Er kwam een worsteling aan te pas. Uiteindelijk won hij wel. Lachend trok hij zijn kleding recht. “Ik moet nu echt gaan, anders mis ik het avondeten en dat moeten we niet hebben.. Zie ik je over een week weer op school?” Het lef om om een afspraakje deze week te vragen, had hij niet.

[Brenda]

“Touché, maar vanaf volgende week ben ik er altijd,” had hij nog gelachen toen Theo hem terecht wees. De week zou zo om zijn gelukkig, en dan konden ze dit samen verder uitzoeken wat ze nou precies voor elkaar konden betekenen. Een deel van hem hoopte op meer dan vriendschap, maar hij snapte ook wel dat het niet zo makkelijk zou zijn door alles wat er gebeurd was. Hij had zijn kansen behoorlijk verknald. Al bleek daar op dit moment weinig van. Theo sliep in zijn armen als een roosje en eenmaal wakker kreeg hij een bedankje in zowel woorden als daden.
“Ik zal altijd naar je luisteren, je hoeft me maar te bellen. I’ll be there for you,” quoteerde hij al lachend de beroemde tv-serie Friends. Met gezonde tegenzin liet hij Theo ontsnappen uit zijn armen en begeleidde hem naar de voordeur. “Ja, je ziet me over een week weer op school… Of eerder als je er nood aan hebt. Ik laat het aan jou over.” Zachtjes drukte hij hun lippen opnieuw samen, de kriebels vielen niet te ontkennen. “Tot snel, Theodore.” Hij keek toe hoe de jongeman vertrok, de leegte van eerder begon zich weer te verspreiden in zijn borstkas. Het zat echter weer goed tussen hen, moest hij zichzelf aan herinneren, en dat was meer dan hij verdiende.
De rest van de week probeerde Colt zich bezig te houden. Hij ruimde zijn woning op, studeerde scripts in voor school, maakte huiswerk. Alles om zichzelf af te leiden zodat hij niet naar Theo toe zou gaan of de jongen zou overstelpen met berichten. Hij had de ander duidelijk gemaakt dat de bal in zijn kamp lag, dat hij zou afwachten, en hij diende zich aan zijn woord te houden. Helaas kwam er geen woord van Theo en zag hij de jongen niet meer. Colt ging naar school met een gemixt gevoel, hij wist niet goed wat hij wel en niet kon vertellen tegen zijn vrienden. Greg wist er natuurlijk van, maar deze had onder druk gezworen dat hij het geheim zou houden voor nu. Gelukkig kon hij zijn beste vriend hier ook in vertrouwen… Meestal dan toch.

[Joyce]

Zijn vader had naast goede dagen ook hele slechte dagen. Toen Theo woensdagavond een bericht van de man ontving met een zorgwekkende inhoud had hij geen seconde getwijfeld. Hij moest naar hem toe om hem een lichtpuntje in de duisternis te bieden. Zoals gewoonlijk had zijn moeder in eerste instantie geprotesteerd. Het was ongeoorloofd om school te missen, meende ze, maar ze wisten allebei dat het haar daar niet om ging. Ze vond het simpelweg geen prettig idee dat haar gevoelige zoontje zich bij haar stomdronken ex-man bevond. Uiteindelijk besefte ze zich dat ze niet anders kon dan toegeven en liet ze hem gaan.
Donderdagochtend was Theo in de trein gestapt om de daaropvolgende vier dagen met zijn vader te spenderen. Vanzelfsprekend was het geen leuk uitje. Het was tenslotte nooit leuk om één van je ouders zo laag aan de grond te zien zitten. Het brak zijn hart. Bovendien kwam hij er niet volledig zonder kleerscheuren vanaf. Door te veel alcohol te nuttigen, werd menig mens agressief en zijn vader hoorde zonder twijfel bij die groep agressievelingen. Theo hield er tientallen blauwe plekken aan over, maar dat was het meer dan waard toen hij op zondagochtend de verbetering in de houding van zijn vader zag optreden. Er kon zelfs een knuffel van af en zo zwak als hij was, had hij de man direct alles vergeven. De slechte dagen waren voorbij, nu lagen de betere dagen in het verschiet. Na regen kwam zonneschijn.
Met een enigszins gerustgesteld gevoel ging Theo op maandag terug naar huis. Dinsdag ging hij terug naar school. In totaal had hij drie dagen gemist. De schade was dus beperkt gebleven. In de pauze zag hij Colt met diens vrienden in de aula zitten, waardoor hij zich besefte dat hij helemaal niets meer van zich had laten horen. Hij was te druk bezig geweest met de problemen van zijn vader. Aarzelend liep hij naar de tafel toe waar de vriendengroep van Colt zich gevestigd had. Voorzichtig schraapte hij zijn keel. “Hey..” begroette hij de groep zachtjes, verlegen, terwijl hij aan nerveus zijn rugtas friemelde.

[Brenda]

Blijkbaar was al zijn stress voor de maandag voor niets geweest, want Theo leek niet eens aanwezig te zijn op school. Het maakte Colt enigszins ongerust, hij dacht dat ze hun problemen begraven hadden… Maar misschien liepen hun uurroosters wel volledig door elkaar heen waardoor ze elkaar gemist hadden. Het koste al zijn zelfbeheersing om niet te gaan achterhalen of Theo aanwezig was op school. Als de jongeman hem wilde spreken, dan zou hij hem wel tegenkomen of een bericht ontvangen. Hij moest geduld hebben.
Zijn vrienden boden gelukkig voldoende afleiding. Na zijn stunt hadden ze genoeg materiaal om hem te pesten voor de rest van zijn leven. Het verhaal van hoe hij in zijn nakie op schoolterrein had rondgelopen zou nog vaak verteld worden. Gelukkig waren zijn emoties wat bedaard tijdens zijn schorsing waardoor Colt er om kon lachen. Een beetje dan toch. Greg probeerde hem details over Theo te ontfutselen toen ze alleen waren, maar Colt hield zijn lippen stijf op elkaar. Hij wilde eerst zelf achterhalen wat er aan de hand was voordat hij het aan zijn beste vriend vertelde.
Dinsdag werd hij aangenaam verrast toen Theo plots aan hun tafel in de aula kwam staan. De jongeman zag er vreselijk aandoenlijk uit, hoe hij daar stond te friemelen aan zijn rugzak. Colt glimlachte en stond op. “Later jongens,” zei hij, waarna hij opstond en zijn eigen tas oppakte, waarna hij een arm om Theo’s schouder heen legde en hem weg begeleidde van de tafel. Weg van de priemende ogen van zijn vrienden. “Hey you,” zei Colt in Theo’s oor toen ze buiten gehoorsafstand van zijn vrienden waren. “Waar heb jij al die tijd gezeten?” Hij probeerde het casual te laten klinken, alsof hij niet iedere minuut aan de jongeman had zitten te denken sinds de laatste keer dat ze samen waren. Hij wilde immers niet overkomen als een stalker.