Colton Miller en Theodore Swan

[Brenda]

Zijn plan had maar een waterkansje op slagen, waardoor Colt zichzelf gelukkig prees. Het geluk stond aan hun kant en Theo die allerlei geluidjes maakte tijdens het kussen was bijna meer schattigheid dan zijn hart aan kon. Nieuwe missie; ontdek elk mogelijk geluidje dat deze jongeman kan produceren en vergeet het nooit meer. Onthoud elke seconde.
Colt glimlachte zacht en verliefd naar Theo toen deze hun kus omschreef als ‘wauw’ en hem bedankte. De vraag of hij Theo nogmaals wilde kussen was een die een zeer duidelijk antwoord had. “Ja, ik kus jou zoveel je maar wilt, wanneer je maar wilt.” Voorzichtig maakte hij Theo’s armen even los zodat hij kon opstaan en een onderbroek aantrekken, want hij voelde zich er toch niet compleet comfortabel bij zo naakt te zijn terwijl ze dit deden. Wie weet wat voor ongemakkelijke lichamelijke reacties dat zou uitlokken.
Na zijn onderbroek aangetrokken te hebben, nam hij plaats op de bank en trok Theo op zijn schoot, hun gezichten naar elkaar toe gericht. Met zijn duim streelde hij zachtjes over de duizenden sproeten die zich over Theo’s gezicht verspreiden. “Je bent zo mooi,” fluisterde hij zachtjes, waarna hij zijn lippen terug op die van Theo drukte. Hij kuste hem net zoals de tweede keer, met zoveel ingehouden passie als hij dacht dat de ander zou aankunnen. Alle liefde die hij voor de ander was beginnen te voelen legde hij in de kus, en hij voelde zich beter dan hij zich in tijden gevoeld had. Na een korte adempauze trok hij Theo opnieuw naar zich toe, en opnieuw, en opnieuw, en opnieuw… Een eindeloze cyclus van zoenen, ademen en nog meer zoenen en ademen. Een perfecte zoenpartij.

[Joyce]

Het eindeloze gekus bracht Theo in een gelukzalige trance. Al zijn zorgen leken plots onbelangrijke zandkorrels te zijn. Een variatie aan geluidjes kwam uit zijn keel. Het ging als vanzelf en eigenlijk was hij zich er geeneens bewust van dat het gebeurde. Zijn aandacht was gericht op de lippen die keer op keer naar de zijne terugkeerden. De pauzes ertussen waren net genoeg om niet te stikken. Toch werd zijn adem met iedere kus zwaarder, wat weer zijn effect had op de geluidjes die hij produceerde. Niet één geluidje was hetzelfde als zijn voorgaande.
Uiteindelijk verborg hij zijn gezicht in Colt zijn hals om de eindeloze cyclus te verbreken. Hij kon niet meer. Zijn lichaam trilde en zijn borstkas ging hevig op en neer. Voor een totaal onervaren jongeman was het afgelopen halfuur aan gekus behoorlijk intens geweest. Zijn ervaring was vermiljoenvoudigd en dat maakte hem dolgelukkig. “Dankjewel..”
Voor een aantal minuten zat hij in stilte op schoot. Langzaam maar zeker kwam hij terug tot bedaren. Zijn gezicht haalde uit zijn schuilplaats en met een stralende glimlach keek hij Colt in de ogen aan. De kussen hadden hem van één ding overtuigd, namelijk van het feit dat de ander het meende wanneer hij zei dat het hem speet. De passie in de kus was oprecht geweest, dat kon bijna niet anders. Wat hij voelde, was wederzijds. Het was echt.
Met het laatste beetje energie dat hij in zich had, slaakte hij een zucht van verlichting. “Ik ben blij dat we dit hebben uitgepraat.. Ik voelde me echt heel erg slecht de afgelopen dagen. Het enige waar ik aan kon denken, was jij.. Ik voelde me zo eenzaam, Colt, alsof ik helemaal alleen was op de wereld. Nu voel ik me weer zoveel beter. Jij voelt het ook, toch? Je straalt.”

[Brenda]

Theo trilde als een rietje nadat de cyclus verbroken werd, een dolgelukkig rietje. Colt voelde dat alle donkere wolken boven hen waren opgeklaard. Woorden waren overbodig geweest. “Dankjewel Theo... Dat ik dit mooie moment met jou mag delen.” Zachtjes begon hij over de jongen zijn rug te strelen om hem te bedaren.
“Ik heb jou vreselijk hard gemist de afgelopen dagen,” beaamde Colt. “Het was zo ontzettend pijnlijk om je niet meer te zien, om niet te weten hoe het met je ging, ondanks dat ik het wel kon raden...” Zachtjes schudde hij zijn hoofd. Hij kon er beter over ophouden, dat zou deze intieme sfeer enkel verzieken. Wat was hij ook een idioot. “Dat was jouw eerste kus Theo,” besloot hij resoluut. Hij wilde niet dat de ander ooit nog zou denken aan de kus met Cindy, vanaf nu was deze niet-bestaand. “Jouw eerste kus was met een halfnaakte, oudere jongen. Zo stoer,” grinnikt hij zachtjes.
Het begon een beetje koud te worden nu ze stil zaten, Theo zag er ontzettend moe uit. Misschien was het tijd voor een dutje. Colt trok een dekentje naar zich toe dat op de armleuning van de bank lag, opende deze en drapeerde het over hen heen. Lekker knus onder een deken, want Colt was niet van plan Theo nog los te laten. “Blijf je vanavond bij me?” Vroeg hij zachtjes, over het dekentje heen streelde hij nog steeds over Theo’s rug. “Ik heb wel geen eten in huis, maar we kunnen wel eten bestellen... Wat je maar wilt, ik trakteer.” Misschien was het verstandiger om op tijd afscheid te nemen zodat de ervaring niet opnieuw negatief werd door een domme daad of woord, maar Colt was zoals eerder bewezen niet heel verstandig wanneer hij verliefd was.

[Joyce]

Als een content aapje hing Theo tegen Colt aan. Het dekentje dat rondom zijn schouders gedrapeerd werd, deed hem spinnen van genot. Met zijn ogen gesloten zat hij daar, compleet op zijn gemak. Hij knikte zwakjes op de vraag of hij hier vanavond bleef. Weggaan leek geen optie meer. De enige plek waar hij zich geliefd voelde, was in de armen van deze oudere jongeman. “Zullen we zo meteen sushi bestellen?” opperde hij met een zacht stemmetje.
En zo gebeurde. Na nog een halfuur met elkaar geknuffeld te hebben, kregen ze allebei trek. Zonder van hun plaats te gaan, bestelden ze op Colt zijn telefoon eten. Theo keek mee en wees als een ware kenner de diverse sushi aan die volgens hem het proberen waard was. In zijn enthousiasme vergat hij de ander de kans te geven ook zijn mening te geven. Uiteindelijk was het hele menu door hem alleen samengesteld. Gelukkig leek dit niet als een te groot probleem ervaren te worden. Met een knorrend maagje knuffelde hij verder, wachtend op het eten.
Toen de bel ging, barstte zijn bubbel. Het liefst was hij nooit meer van zijn plaats gegaan, maar ook hij begreep dat ze de deur open moesten gaan doen. Met tegenzin kwam hij overeind. Terwijl Colt de sushi in ontvangst ging nemen, verplaatste hij zich samen met zijn dekentje naar de eettafel. Met een hongerige blik in zijn ogen wachtte hij op het eten.
Even later waren ze geïnstalleerd aan de eettafel. Hun eten en drinken stond voor hen en bracht een heerlijke geur naar hun neuzen. Theo snoof de aroma op. “Mag ik als eerst die proberen?” vroeg hij. Eenmaal hij toestemming gekregen had, nam hij de betreffende sushi tussen twee stokjes beet om hem vervolgens naar zijn mond te brengen. Een genietend geluidje volgde.

[Brenda]

Het voelde als een droom om met Theo te kunnen knuffelen op de bank in zijn appartement, veilig ver weg van iedereen die tussen hen in zou kunnen staan. Ze genoten van elkaars aanwezigheid en meer niet. De sushi was er een mooie toevoeging aan. Colt hield van Aziatisch eten en het bekende rijst en rauwe visgerecht kon hem altijd bekoren. Helaas was hij niet zo vaardig met stokjes en had hij nooit het doorzettingsvermogen gevonden hier uitgebreid mee te oefenen, dus koos hij altijd voor mes en vork of in dit geval voor met zijn handen te eten.
“Je bent net een muziekinstrument,” grinnikte Colt zachtjes toen er weer een geluidje uit Theo kwam. “Een piano met honderden verschillende tonen.” Hij pakte een stukje sushi en stak het in zijn mond, kauwde er genietend op. De ander keek echter wat afkeurend door zijn aanpak voor het eten. “Ik kan niet met stokjes eten,” gaf Colt een beetje ongemakkelijk toe. “Maar dat is toch geen probleem…?”
Blijkbaar had Colt een enorme vergissing gemaakt in het belang van met stokjes kunnen eten. Theo wist hem over te halen het een nieuwe kans te geven, maar soepel verging het hem zeker niet. Dan hield hij het stokje weer verkeerd, dan duwde hij te hard waardoor de maki uit elkaar viel, en nog veel meer van dat gedoe… Uiteindelijk had hij een slagveld aan gebroken maki rolls die hij met zijn handen opat om vervolgens zijn vingers af te likken. Hij grinnikte zachtjes. “Volgens mij moeten we nog meer oefensessies inplannen voordat ik rijstkorrel per rijstkorrel ga kunnen eten.”
Na het gesmodder met eten, ruimde Colt de eettafel op en gooide alle restjes weg. “Kunnen we nog een film kijken?” Stelde hij voor aan Theo, aangezien hij de jongeman nog steeds niet los wilde laten.