Colton Miller en Theodore Swan

[Joyce]

De kledingstukken verdwenen één voor één. Theo dwong zichzelf om te blijven kijken en bovendien de rollercoaster van zijn emoties enigszins onder controle te houden. Zijn handen bleven trillen, maar verder lukte het hem aardig. Eenmaal Colt zijn poseerhouding had aangenomen, ging hij aan de slag. Zijn talent lag bij schilderen en niet bij schetsen en dat maakte deze schoolopdracht lastig. Het feit dat het mannelijke geslachtsdeel centraal stond, maakte het er ook niet gemakkelijker op. Op een bepaalde manier was het confronterend.
Zijn model gedroeg zich het eerste halfuur voorbeeldig. Na deze dertig minuten was de zin van Colt echter op. In een poging zijn belabberde werk te verbergen, legde Theo zijn hand op het schetsblok. Hij keek op en zei niets. Om de een of andere reden voelde hij geen noodzaak om de jongeman uit te leggen dat het helemaal niet lukte, omdat zijn gevoelens hem in de weg zaten. Niets lukte meer sinds hij verliefd geworden dacht te zijn.
“Wil je terug op je plek gaan staan? Ik was nog niet klaar.” Het was het enige antwoord dat hij wist te formuleren op de verontschuldigingen van de ander en eigenlijk was het geeneens een antwoord. Hij draaide volledig om het onderwerp heen. In de ogen van Colt zag hij dan ook teleurstelling en dit was iets wat hij niet kon verdragen. Naar zijn beleving was het teleurstellen van anderen het ergste dat er bestond. Gepijnigd keek hij zijn metgezel aan.
Zijn geloof in de spijtbetuigingen was niet-bestaand. Ergens wilde hij dit uitspreken, maar de nodige moed ontbrak hem. “Als.. het je spijt, waarom deed je het dan..? Het was geen kwestie van er niet bij nadenken, want je hield het wekenlang vol. Je speelde met me en genoot ervan. Je spijtbetuigingen veranderen daar helemaal niets meer aan.”

[Brenda]

Zacht schudde Colt het hoofd toen hem gevraagd werd terug op zijn plaats te gaan staan. Nee, hij kon het niet meer volhouden om zo voor Theo te staan. Doen alsof dit bezoekje ging over de schoolopdracht terwijl dit duidelijk over iets heel anders ging. De schets zag er ook niet echt uit alsof Theo echt zijn best deed. Ze moesten praten.
“Ik dacht niet dat het zo gecompliceerd zou worden… Gewoon een kus en dan zouden onze wegen weer scheiden…” Colt zuchtte. Het klonk als een zeer zwak excuus. “Voor mij betekenen zulke veroveringen niet veel…” Shit, dat was nog slechter. “Ik had nooit verwacht dat mijn vrienden iemand zouden uitkiezen die zo onschuldig en puur is als jij… En ik had me eerder moeten terugtrekken. Dat besef ik nu. Ik had moeten verdwijnen uit jouw leven… Maar ik wilde dat niet omdat… Ik me aangetrokken voelde tot je. En toen werd het pas echt fucked up.”
Voorzichtig liet hij zich van de bank glijden, ging op zijn knieën voor Theo neer zitten, nog steeds zo naakt als op de dag dat hij geboren was. Voorzichtig pakte hij Theo’s sierlijke kunstenaarshanden vast. “Ik speel spelletjes met mijn vrienden zonder na te denken wat de gevolgen zijn. Ik ben een klootzak. Als ik het ongedaan kon maken, dan zou ik het doen. Ik zou je met rust gelaten hebben. Het spijt me dat jij de dupe bent geworden hiervan.” Zachtjes drukte hij zijn lippen op Theo’s handen. “Het is makkelijker om te spelen en afstand te houden dan iemand dichtbij te laten en kwetsbaar te zijn…”

[Joyce]

Zijn onvermogen om kwaad te blijven, was een vloek. Na alles wat deze jongeman hem aangedaan had, kwam het er nu op neer dat hij zich schuldig voelde vanwege zijn afstandelijke gedrag van het afgelopen uur. Het ging zelfs zo ver dat hij zich een monster voelde voor het eisen van naaktheid op zo een kwetsbaar moment. Een verontschuldiging lag op het puntje van zijn tong. De kans om deze uit te spreken kreeg hij echter niet. Colt was vastbesloten zijn kant van het verhaal te doen en toen het einde hiervan eenmaal bereikt was, was Theo op een punt aangebroken waarop hij zich volledig bloot wilde geven aan de persoon die hem in deze positie van pijn gebracht had.
“Een kus betekent voor jou misschien weinig, maar voor mij was het iets groots.. Ik wilde wachten op de juiste persoon voor mij.. Maar jij liet me niet met rust. Je dreef me in het nauw en nu heb ik mijn eerste kus aan Cindy gegeven. Enkel om te tonen dat ik geen interesse had in jou. Ik heb mijn eerste kus verpest. Ik voelde niets en het was vreselijk. Er was geen genot.. En weet je wat misschien wel het ergste is? Het blijkt dat ik dus wel interesse had. Je was echter veel te dwingend en dat maakte me bang! Je was.. Je was.. door jou.. Ik..”
Het was hem niet helemaal duidelijk waarvan hij Colt nou precies wilde beschuldigen. De tranen stonden in zijn ogen. Hij trok zijn handen los, scheurde de bladzijde met zijn schoolopdracht uit zijn schetsboek en verfrommelde deze tot een prop. “Dit is waardeloos! Ik ben waardeloos. Het leven is zo vreselijk waardeloos! Waarom voel ik me nou zo!? Je maakt me bang! En verdrietig! En in de war, verliefd.. In de war..”

[Brenda]

Het brak Colts hart enkel meer om te zien hoe erg Theo worstelde met het gegeven dat zijn eerste kus niet uit liefde voort was gekomen. Een eerste kus was iets waar veel mensen grote waarde aan hechtte. Colt had dat niet gedaan, maar dat deed er nu niet toe. Voor Theo was het groots en belangrijks en daarom moest hij iets doen om het recht te zetten…
“Theo, luister naar me, oké?” De jongeman was zo gebroken en verward dat Colt een ietwat strengere toon aannam in de hoop dat Theo gewoon naar hem zou luisteren. Hij zag twee waterige oogjes naar hem opkijken. “Ik wil dat je jouw ogen sluit en jouw hoofd leegmaakt. Zie het voor je, alsof al die zorgen zandkorrels in jouw handen zijn.” Colt wachtte even af tot Theo deed wat hij vroeg, gaf hem voldoende tijd. “Nu haal je diep adem en blaas je alles weg, laat het tussen jouw vingers door glippen.”
Colt ging rechter zitten, boog dichter naar Theo toe. “En denk nu aan hoe je je voelde wanneer je bij mij was. De verliefdheid die vlinders laat opvliegen en wangen laat gloeien. Voel je het?” Hun lippen kwamen steeds dichter en dichter bij elkaar, tot de afstand volledig verdwenen was. Zachtjes kuste hij Theo, vederlicht en lieflijk. Na dat kleine kusje wachtte hij enkele seconden op een eventuele klap in zijn gezicht, maar toen deze niet kwam, drukte hij zijn lippen opnieuw op die van Theo. Deze keer harder, met meer passie erin maar nog steeds niet dwingend. Hij wilde Theo laten ervaren hoe het was om gekust te worden door de persoon waarvoor je warme gevoelens koesterde. Hij ervaarde dit nu ook, voor het eerst sinds een behoorlijk lange tijd. Het was zo verslavend…

[Joyce]

Onzeker keek hij op, toen er plotseling met een strenge toon tegen hem gesproken werd. Ondanks zijn twijfels sloot hij zijn ogen en probeerde hij datgene te doen dat Colt hem opdroeg. Zijn zorgen waren echter geen zandkorrels en wogen dan ook te veel om zomaar weg te blazen. Toch blies hij zo hard als hij kon, recht in het gezicht van zijn metgezel. Deze ging ongestoord verder met het schetsen van het serene plaatje.
Met een gefocuste uitdrukking op zijn gezicht knikte Theo als antwoord op de vraag. Hij voelde het zeker. De vlinders in zijn buik fladderden en zijn wangen gloeiden op. De lippen die de zijne raakten, kwamen onverwachts. Kort verstijfde hij, maar de kus was zo liefdevol dat hij zich al snel ontspande. De walging die hij tijdens de kus met Cindy had ervaren, was nu nergens te bekennen. Nu begreep hij waarom kussen een daad van liefde waren.
Zijn ogen gingen open, toen de eerste kus afliep. Dit moment duurde niet lang. Hooguit een seconde of tien. Een tweede kus volgde en deed hem jammeren tegen de lippen van Colt. Zijn ogen hield hij open, terwijl hij de meer passievolle kus probeerde bij te houden. Het was intens, maar niet op een verkeerde beangstigende manier. Hij genoot volop. Na een minuut was hij echter genoodzaakt om zich terug te trekken. Hijgend en verwilderd keek hij de andere jongeman aan. “Dat was.. Wauw..” merkte hij blozend op.
Het moment daarop was ietwat vreemd. Hij wist zich geen houding te geven en besloot uiteindelijk maar om zijn armen om Colt heen te gooien voor een knuffel. “Dankjewel.. voor.. dat..” mompelde hij zachtjes. “Ik.. Sorry.. Maar.. Wil je me.. nog.. één keer.. als ik.. op adem.. ben..? Precies.. als die.. tweede kus.. kussen.. Alsjeblieft? Die tweede.. was.. wauw..”