Eliakim Oswald en Javier Sánchez

[Brenda]

“Dus ze komen hier zomaar mee weg? That’s it?” Het voelde niet juist, ook al was dit Javi’s beslissing en niet de zijne... Waarom wilde Javi de jongens eigenlijk ontzien, zelfs beschermen? Was het dan toch met toestemming geweest? Elias zuchtte. Hij wist niet meer wat of wie hij diende te geloven. Javi had gelijk, hij moest het een plaatsje geven, anders zou hij knettergek worden. Hij zou allerlei complottheorieën gaan bedenken, het zou aan hem vreten... Iets wat hij absoluut wilde voorkomen.
Voorzichtig draaide hij zich om zodat hij Javi kon aankijken. “Beloof je me op zijn minst dat je geen contact meer zal zoeken met Eric? Die jongen geeft duidelijk problemen, als je ziet wat er gebeurd is...”

[Joyce]

De belofte geen contact meer te zoeken met Eric was er een die Javi eigenlijk liever niet maakte. Op dit moment begreep hij nog altijd niet volledig wat er de afgelopen nacht gebeurd was. Als hij antwoorden op zijn vragen wilde, dan moest hij in gesprek gaan met de jongeman die in het middelpunt van het verhaal stond. Vandaar dat hij aarzelde deze belofte te maken aan Elias. "Eric is de enige die kan uitleggen wat er precies gebeurd is. Waarom dit gebeurd is.."
Bovendien was er nog iets anders. Een kans die hij eigenlijk niet wilde verspillen.. Eric kon hem plaatsen aanbieden om op te treden. In de afgelopen tijd was het gebleken dat hij te weinig opbrengsten had van zijn optredens als straatmuzikant. Hij zou er nooit zelfstandig van kunnen leven. Huur, elektriciteit, voedsel.. Hij kon dat nooit betalen van zijn opbrengsten van de straat. Ergens geloofde hij er echt in dat Eric hem aan een groter publiek kon helpen.

[Brenda]

Blijkbaar was hetgeen dat Elias vroeg te veel voor Javi om waar te maken. Het beviel hem helemaal niets dat de jongen de intentie had om Eric nog op te zoeken. Wat als er opnieuw iets gebeurde? Want Elias geloofde er niet in dat Javi de eerste was die dit lot toebedeeld was... Maar hij kon de jongen niet dwingen. Ze hadden geen relatie, dus meer dan zijn idee over de zaak delen, kon Elias helaas niet...
“Ik vind dat je bij hem uit de buurt moet blijven, maar ik kan je niet tegenhouden. Wil je me op zijn minst beloven dat je voorzichtig doet als je hem opzoekt?” Elias zou kunnen aanbieden om mee te gaan, maar ze stonden zo anders tegenover deze situatie dat het hem geen goed idee leek. Hij wilde Eric het liefst pijn doen zoals Javi nu pijn leed.

[Joyce]

"Dat kan ik je beloven. Wanneer ik hem op zoek, zou ik op mijn hoede zijn. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Dankjewel, El.. Ik weet niet hoe ik je ooit kan bedanken voor hetgeen dat je nu voor me doet. Je bent er voor me. Meer dan ik van iemand ook maar ooit had durven te verlangen. Jouw steun is geweldig. Jij bent fantastisch." Het emotioneerde hem dat de andere jongeman dit voor hem deed. Het betekende zo vreselijk veel voor hem.
Elias leek echter nog vol stress te zitten. Het minste dat hij kon doen, was een poging doen zijn steun en toeverlaat te verlossen van deze spanning. Javi legde zijn handen op de schouders van de jongeman en begon hierin te kneden. "El, laat het los.. Jij bent hier.. Ik ben hier. Het is goed zo. Met boos zijn, heb je alleen jezelf.." Zachtjes begon hij de hals van de ander te kussen.

[Brenda]

Hoe lastig het ook was, hij zou het los moeten laten. Het had geen zin om boos te blijven terwijl Javi het naast zich neer wilde leggen... De kusjes in zijn hals hielpen wel voor afleiding. Elias zuchtte zachtjes, genietend.
Voorzichtig tilde Elias Javi’s kin op en drukte hun lippen samen. Als kusjes in zijn hals al wonderen verrichte, dan zou deze zoen dat zeker doen. Al was Elias wel op zijn hoede dat hij Javi niet nog meer pijn deed dan de jongen al had. Zo legde hij zijn armen om Javi’s middel in plaats van in de jongen zijn heerlijke billen te kneden, iets waar hij stiekem heel erg veel zin in had. Een ‘kuise’ zoen zou voor nu moeten voldoen. Met een glimlach trok hij zich terug. “Zullen we verder lopen?”