De chaos die door het kleine ongeluk was ontstaan, herinnerde Levi aan iets waar hij niet aan wilde worden herinnerd. Het voorval tussen Theodore en hem, enkele maanden geleden, toen hij zijn gave op de jongeman had uitgeoefend met alle gevolgen van dien. De herinnering alleen al gaf hem een vreselijk slecht gevoel over zichzelf. Hij haatte zichzelf. Waarom deed hij andere mensen altijd pijn? Theodore, zijn moeder, zijn stiefbroer en nu deze onbekende jongedame. Oké, hij had zijn recentste slachtoffer niet bewerkt met zijn gave, maar toch.. Het maakte het niet minder erg. Hij had opnieuw iemand pijn gedaan en dat wilde hij helemaal niet.
Casper pakte op een gegeven moment zijn hand om hem mee naar buiten te begeleiden, waar ze op een bankje eindigden. De belachelijke ademhalingsoefeningen die ze vervolgens deden, hielpen hem vreemd genoeg wel degelijk. Het deed hem ontspannen. Het hielp hem om de situatie in ander licht te bekijken. Het was zo erg nog niet. Zulke ongelukjes gebeurden wel vaker. Althans, volgens Casper was dat zo en Levi geloofde hem. Hij vertrouwde hem.
“Sorry, het spijt me..” zei hij zacht, eenmaal hij wat gekalmeerd was. Met waterige ogen keek hij naar zijn date op. “Ik.. Ik wilde haar geen pijn doen.. Het ging per ongeluk..” snotterde hij, waarna hij met zijn hoofd tegen Casper zijn schouder aan leunde. Hij sloot zijn ogen en concentreerde zich in stilte nog even op zijn ademhaling. Het was belangrijk dat hij zo snel mogelijk volledig kalmeerde. Hij wilde niet dat de ander ging denken dat hij een hysterische jongeman was, want dat was hij niet. Normaal reageerde hij niet zo overdreven in zulke situaties. Sinds de ontdekking dat hij mensen echt pijn kon doen, kon martelen, lag alles echter wat gevoeliger bij hem. Hij wilde geen slecht persoon zijn, maar langzaamaan begon hij te vermoeden dat hij dat toch echt wel was. Het kon eigenlijk ook niet anders, met de ouders die hij had.. Uit slechte mensen kwamen slechte mensen voort.
Na zo een tien minuten zo gezeten te hebben, opende Levi zijn ogen en kwam hij overeind. “Ik wil eigenlijk even naar het bos. Een boswandeling maken, mijn hoofd leegmaken.” vertelde hij. Hij keek Casper aan. “Je mag met me meekomen, als je daar zin in hebt, maar het moet niet.. Ik begrijp het als je er even klaar mee bent.”
Casper Farrell en Levi Martin
Moderator: Brenda
-
Brenda
- Site Admin
- Berichten: 1391
- Lid geworden op: 07-01-2018 20:37
“Ik weet het Levi, ik geloof je. Echt.” Casper voelde medelijden voor de ander, dat deze zodanig geschrokken was door iets wat enkel een stom ongeluk genoemd kon worden. Wie zou nou vermoeden dat Levi zoiets expres zou doen? Niemand, zelfs niet het meisje dat zo erg geschrokken was geweest. Levi was zo aangedaan dat Casper even niets meer zei, hij hoopte Levi zo de kans te geven zichzelf te herpakken zodat ze dit nare voorval weer konden vergeten. Misschien werd dit later wel een van die verhalen waarover ze konden lachen, maar nu lag de kwestie duidelijk heel gevoelig.
Het duurde ongeveer tien minuten voordat zijn date weer bij zinnen was en overeind kwam met de mededeling dat hij door het bos wilde wandelen. Een uitstekende keuze, want het bos was rustig en bood ook nog eens veel zuurstof door alle bomen die er waren. “Ik ga met je mee,” zei Casper resoluut. Hij zou een klootzak zijn mocht hij Levi nu aan zijn lot overlaten. De jongeman was dan wel gekalmeerd, het voelde onveilig om hem alleen op pad te sturen. Casper voelde een vreemd beschermend gevoel over deze jongen die hij nog maar een paar uur kende.
Tijdens de wandeling voelde Casper zijn vuile, natte broek tegen zijn benen plakken en dit was geen heel prettig gevoel. Hij klaagde echter niet, hij had wel eens erger meegemaakt. Dierenverzorger was nou eenmaal niet een baan die bekend stond om zijn hygiëne. Casper gaf Levi nog steeds de ruimte, praatte niet maar liep wel vlakbij voor het geval Levi nood had aan een gesprek. Ondertussen keek hij ook een beetje naar de prachtige natuur, genoot van het warme zonnetje en zag een stelletje dartelende vlinders voorbij fladderen die hij wel eventjes aanwees met een glimlach op zijn gelaat.
Het duurde ongeveer tien minuten voordat zijn date weer bij zinnen was en overeind kwam met de mededeling dat hij door het bos wilde wandelen. Een uitstekende keuze, want het bos was rustig en bood ook nog eens veel zuurstof door alle bomen die er waren. “Ik ga met je mee,” zei Casper resoluut. Hij zou een klootzak zijn mocht hij Levi nu aan zijn lot overlaten. De jongeman was dan wel gekalmeerd, het voelde onveilig om hem alleen op pad te sturen. Casper voelde een vreemd beschermend gevoel over deze jongen die hij nog maar een paar uur kende.
Tijdens de wandeling voelde Casper zijn vuile, natte broek tegen zijn benen plakken en dit was geen heel prettig gevoel. Hij klaagde echter niet, hij had wel eens erger meegemaakt. Dierenverzorger was nou eenmaal niet een baan die bekend stond om zijn hygiëne. Casper gaf Levi nog steeds de ruimte, praatte niet maar liep wel vlakbij voor het geval Levi nood had aan een gesprek. Ondertussen keek hij ook een beetje naar de prachtige natuur, genoot van het warme zonnetje en zag een stelletje dartelende vlinders voorbij fladderen die hij wel eventjes aanwees met een glimlach op zijn gelaat.
-
Joyce
- Berichten: 1685
- Lid geworden op: 07-01-2018 20:50
De wandeling door het bos ging in stilte voorbij. Blijkbaar voelden ze allebei geen noodzaak om iets te zeggen en daarmee de bosdieren aan het schrikken te maken. Ondanks het gebrek aan het voeren van een gesprek, ervaarde Levi de aanwezigheid van Casper als aangenaam. Zijn gehele leven had hij er alleen voor gestaan, inmiddels was hij hieraan gewend, maar met deze knappe motorgozer aan zijn zijde was alles opeens anders. Een onverwacht kameraadschap, zo zou hij het willen omschrijven. Zonder de bewuste keuze te maken het te doen, ging hij iets dichter tegen zijn date aanlopen. Het was een moment waarop hij een arm rondom zijn middel zou waarderen.
Het begon al donker te worden, toen ze na de boswandeling terugkeerden op het beginpunt van hun date. Ongemerkt hadden ze de hele middag met elkaar doorgebracht. De tijd was voorbijgevlogen, in het niets opgegaan. Casper zijn motor stond op hen te wachten, als een hond die buiten een winkel braaf op zijn baas wachtte. Een vreemde geruststelling overspoelde hem bij het zien van het trouwe monster. Het was een gevoel dat hij niet kon verklaren.
“Bedankt, voor deze middag.” zei hij, terwijl hij zich met een oprechte glimlach rond zijn lippen naar zijn date toedraaide. Ze hadden het er nog niet echt over gehad wat ze na de boswandeling gingen doen, maar Levi nam aan dat hun wegen hier splitsten. Ze hadden al een hele middag op elkaars lip gezeten en dus was het waarschijnlijk beter als ze wat tijd en rust namen om alles op een rijtje te zetten. Althans, hij kon die rust goed gebruiken. Zijn hoofd zat vol. Bovendien zag hij het niet zitten om achterop de motor van Casper plaats te nemen. Hij had dan misschien geen vrees als het op de natuur en diens gevaren aan kwam, maar het idee om op een motor te zitten die met 180 kilometer per uur over de snelweg racete.. Tja, het benauwde hem.
Kort aarzelde hij, waarna hij toch een stap naar zijn nieuwste kameraad toe zette en zijn armen om de hals van de jongeman sloeg voor een afscheidsknuffel. Of was het eerder een bedankknuffel? “Ga ik je nog eens zien?” vroeg hij. Verlegen liet hij Casper los en keek hij naar hem op. Plotseling begon hij te twijfelen over de knuffel die hij gegeven had. Hoorde het geen kus te zijn? Was een afscheidskus gepast?
Het begon al donker te worden, toen ze na de boswandeling terugkeerden op het beginpunt van hun date. Ongemerkt hadden ze de hele middag met elkaar doorgebracht. De tijd was voorbijgevlogen, in het niets opgegaan. Casper zijn motor stond op hen te wachten, als een hond die buiten een winkel braaf op zijn baas wachtte. Een vreemde geruststelling overspoelde hem bij het zien van het trouwe monster. Het was een gevoel dat hij niet kon verklaren.
“Bedankt, voor deze middag.” zei hij, terwijl hij zich met een oprechte glimlach rond zijn lippen naar zijn date toedraaide. Ze hadden het er nog niet echt over gehad wat ze na de boswandeling gingen doen, maar Levi nam aan dat hun wegen hier splitsten. Ze hadden al een hele middag op elkaars lip gezeten en dus was het waarschijnlijk beter als ze wat tijd en rust namen om alles op een rijtje te zetten. Althans, hij kon die rust goed gebruiken. Zijn hoofd zat vol. Bovendien zag hij het niet zitten om achterop de motor van Casper plaats te nemen. Hij had dan misschien geen vrees als het op de natuur en diens gevaren aan kwam, maar het idee om op een motor te zitten die met 180 kilometer per uur over de snelweg racete.. Tja, het benauwde hem.
Kort aarzelde hij, waarna hij toch een stap naar zijn nieuwste kameraad toe zette en zijn armen om de hals van de jongeman sloeg voor een afscheidsknuffel. Of was het eerder een bedankknuffel? “Ga ik je nog eens zien?” vroeg hij. Verlegen liet hij Casper los en keek hij naar hem op. Plotseling begon hij te twijfelen over de knuffel die hij gegeven had. Hoorde het geen kus te zijn? Was een afscheidskus gepast?
-
Brenda
- Site Admin
- Berichten: 1391
- Lid geworden op: 07-01-2018 20:37
Er was dan wel geen gesprek gaande, Levi zocht toenadering en dit kon Casper natuurlijk enkel positief beschouwen. Hij waagde er zich zelfs aan een arm rond Levi’s middel te leggen en de jongen nog een beetje dichter naar zich toe te trekken. Mocht Levi zich er echt oncomfortabel bij voelen, zou hij hem wel weer loslaten natuurlijk. Casper merkte echter dat dit niet het geval was en daarom bleef zijn arm gewoon waar deze al lag.
De middag was voorbijgevlogen, wat een heel goed teken was. Casper had het naar zijn zin gehad met de onervaren Levi, de jongeman integreerde hem enorm. “Ik heb het erg naar mijn zin gehad, dus jij ook bedankt,” zei hij met een knipoog. De knuffel die erna volgde, deed hem goed. Al had hij misschien stiekem gehoopt op nog een kus, maar Levi had gekozen voor een knuffel en Casper respecteerde Levi’s keuze.
Hij had nog geen idee waar dit naartoe ging, misschien zag de ander wel gewoon een mogelijke vriend in hem en mocht dat zo zijn, dan had Casper er vrede mee. Zelf wist hij het ook nog niet helemaal welke kant het op ging. Hij zag er wel potentieel in, maar was ook heel realistisch in het feit dat het slechts hun eerste date was en dat er meer dates nodig waren voor dat soort duidelijkheid.
“Ik wil je nog een keer zien, ja, als jij dat ook wilt. Geef me jouw telefoon eens.” Hij pakte Levi’s telefoon aan en typte zijn nummer in. Hij was zelfs zo brutaal een foto van zichzelf te maken en deze bij het nieuwe contact te zetten. De foto was niet heel glamoureus, hij was immers nog steeds wat smerig van hun rollebollen in de modder, maar dat maakte hem niet uit. Als laatste belde hij nog even naar zichzelf, zodat hij Levi’s nummer ook makkelijk zou kunnen opslaan. “Stuur maar een berichtje of bel me als je nog eens wilt afspreken, oké? Niet vergeten,” grinnikte Casper, waarna hij Levi’s telefoon teruggaf en naar zijn motor stapte om zijn helm op te zetten en op te stappen. Tijd voor vertrek.
De middag was voorbijgevlogen, wat een heel goed teken was. Casper had het naar zijn zin gehad met de onervaren Levi, de jongeman integreerde hem enorm. “Ik heb het erg naar mijn zin gehad, dus jij ook bedankt,” zei hij met een knipoog. De knuffel die erna volgde, deed hem goed. Al had hij misschien stiekem gehoopt op nog een kus, maar Levi had gekozen voor een knuffel en Casper respecteerde Levi’s keuze.
Hij had nog geen idee waar dit naartoe ging, misschien zag de ander wel gewoon een mogelijke vriend in hem en mocht dat zo zijn, dan had Casper er vrede mee. Zelf wist hij het ook nog niet helemaal welke kant het op ging. Hij zag er wel potentieel in, maar was ook heel realistisch in het feit dat het slechts hun eerste date was en dat er meer dates nodig waren voor dat soort duidelijkheid.
“Ik wil je nog een keer zien, ja, als jij dat ook wilt. Geef me jouw telefoon eens.” Hij pakte Levi’s telefoon aan en typte zijn nummer in. Hij was zelfs zo brutaal een foto van zichzelf te maken en deze bij het nieuwe contact te zetten. De foto was niet heel glamoureus, hij was immers nog steeds wat smerig van hun rollebollen in de modder, maar dat maakte hem niet uit. Als laatste belde hij nog even naar zichzelf, zodat hij Levi’s nummer ook makkelijk zou kunnen opslaan. “Stuur maar een berichtje of bel me als je nog eens wilt afspreken, oké? Niet vergeten,” grinnikte Casper, waarna hij Levi’s telefoon teruggaf en naar zijn motor stapte om zijn helm op te zetten en op te stappen. Tijd voor vertrek.
-
Joyce
- Berichten: 1685
- Lid geworden op: 07-01-2018 20:50
Een paar vriendelijke ogen staarde hem vanaf het scherm van zijn telefoon aan. Ze leken recht in zijn ziel te kijken, op een prettige manier weliswaar. Het was inmiddels al bijna twee weken geleden dat hij deze ogen in het echt had gezien. Sindsdien waren zijn gedachten geregeld afgedwaald naar zijn date, op zowel gepaste als ongepaste momenten. Hij keek er met een fijn gevoel op terug en kon het daarom niet laten om de selfie van Casper op zijn telefoon af en toe te bekijken. De jongeman bellen of een berichtje sturen, liet hij echter wel uit zijn hoofd. Hij was bang de ander lastig te vallen en als er iets was dat hij niet wilde doen, dan was dat het wel.
Bovendien waren de afgelopen dagen behoorlijk heftig voor hem geweest. Max, een van de leiders van Stigma, had een manier gevonden waarop ze met zijn gave konden oefenen. Een goede kennis van de leider bleek de gave te bezitten om pijn om te zetten tot iets anders, wat hem de perfecte proefpersoon maakte. In eerste instantie had Levi geweigerd mee te werken, hij wilde zijn gave niet opzettelijk op iemand uitoefenen, maar het had niet lang geduurd voordat hij zich gerealiseerd had dat hij geen keuze had. Als hij niet meewerkte, overtrad hij de regels van de organisatie en dat was uit den boze. Vandaar dat hij besloot zich volop in te zetten. Hij wilde zijn nieuwe familie tonen dat hij het echt met hen meende.
Helaas waren niet al zijn nieuwe familieleden blij met hem. Theodore, de jongeman die hij een paar maanden geleden vreselijk had toegetakeld met zijn gave, had een groepje medestanders verzameld en samen met hen protesteerde hij tegen het lidmaatschap van zijn aanvaller. De leiders van Stigma weigerden echter naar de protestanten te luisteren. Blijkbaar verkozen ze deze chaos binnen hun organisatie boven het uitzetten van hun nieuwste lid. Levi begreep niet waarom, maar hield zich er verder buiten. Bij de protestanten bleef hij ook zo ver mogelijk uit de buurt.
Momenteel lag hij op zijn bed. Hij had een kleine kamer toegewezen gekregen in het hoofdkwartier. Het was niet ideaal, vandaar dat hij hoopte dat hij eerdaags net zoals Rosalie een appartement tot zijn beschikking zou krijgen. Tot die tijd moest hij het echter hier mee doen. Hij was heel blij dat hij niemand hoefde te ontvangen in deze troosteloze kamer.
Bovendien waren de afgelopen dagen behoorlijk heftig voor hem geweest. Max, een van de leiders van Stigma, had een manier gevonden waarop ze met zijn gave konden oefenen. Een goede kennis van de leider bleek de gave te bezitten om pijn om te zetten tot iets anders, wat hem de perfecte proefpersoon maakte. In eerste instantie had Levi geweigerd mee te werken, hij wilde zijn gave niet opzettelijk op iemand uitoefenen, maar het had niet lang geduurd voordat hij zich gerealiseerd had dat hij geen keuze had. Als hij niet meewerkte, overtrad hij de regels van de organisatie en dat was uit den boze. Vandaar dat hij besloot zich volop in te zetten. Hij wilde zijn nieuwe familie tonen dat hij het echt met hen meende.
Helaas waren niet al zijn nieuwe familieleden blij met hem. Theodore, de jongeman die hij een paar maanden geleden vreselijk had toegetakeld met zijn gave, had een groepje medestanders verzameld en samen met hen protesteerde hij tegen het lidmaatschap van zijn aanvaller. De leiders van Stigma weigerden echter naar de protestanten te luisteren. Blijkbaar verkozen ze deze chaos binnen hun organisatie boven het uitzetten van hun nieuwste lid. Levi begreep niet waarom, maar hield zich er verder buiten. Bij de protestanten bleef hij ook zo ver mogelijk uit de buurt.
Momenteel lag hij op zijn bed. Hij had een kleine kamer toegewezen gekregen in het hoofdkwartier. Het was niet ideaal, vandaar dat hij hoopte dat hij eerdaags net zoals Rosalie een appartement tot zijn beschikking zou krijgen. Tot die tijd moest hij het echter hier mee doen. Hij was heel blij dat hij niemand hoefde te ontvangen in deze troosteloze kamer.