Jamie Thompson en Seth Hamilton

[Brenda]

I don't need to flirt.
I will secude you with my awkwardness.

Seth James Hamilton
Cute enough to stop your heart, skilled enough to restart it.

[Joyce]

Jamie Savannah Thompson
I want someone to read my words and understand me for just one second, so I’m not alone with my thoughts.

[Joyce]

Daten, het was helemaal niets voor Jamie. Wat het precies was, wist hij niet. Hij vond het gewoon verschrikkelijk. Het idee aan een date alleen al gaf hem een ongemakkelijk gevoel. Desondanks dat stond er vandaag een date voor hem op de planning. Niet zomaar een date, een blind date. Als het aan hem had gelegen, was deze date er nooit gekomen. Zijn moeder en zijn zus hadden hier echter anders over gedacht. Ze hadden hem zonder zijn medeweten ingeschreven bij een datingsbureau die blind dates organiseerde. Een paar dagen geleden kwamen zijn moeder en zijn zus met de verrassing dat ze een blind date voor hem hadden geregeld. Vol horror had Jamie hen aangekeken. In eerste instantie was hij er van overtuigd geweest dat het wel een slechte grap moest zijn. Hij kon het zich niet voorstellen dat ze hem dit moedwillig aandeden. Ze wisten tenslotte maar al te goed dat daten niet zijn ding was. Helaas bleek het geen grap te zijn.
Echt boos was Jamie niet op zijn moeder en zijn zus geweest. Hij wist dat ze het goed bedoelden. Bovendien kon hij niet boos op hen zijn. Hij hield van hen, en zij hielden van hem. Ze waren er altijd voor hem en steunden hem in zijn al zijn beslissingen, hoe levensveranderend die ook mochten zijn. Net zoals zijn vader trouwens, die stond ook voor de volle 100% achter hem. Jamie was dankbaar dat hij zo’n geweldige familie had. Hij wist niet wat hij zonder hen moest. Als zij er niet voor hem waren geweest, dan wist hij niet of hij hier nu wel had gestaan.
Jamie stond inmiddels al korte tijd voor de ingang van het kasteel, waar het vertelfestival gehouden werd. Meer dan twintig minuten te vroeg, maar dat had hij expres zo gepland. Zijn moeder had er namelijk op gestaan dat ze hem met de auto bracht. Het openbaar vervoer hierheen was verre van optimaal, en een rijbewijs had hij zelf niet. Jamie had het voorstel van zijn moeder daarom aangenomen, met tegenzin weliswaar. Het was tenslotte een tikkeltje beschamend om door je moeder naar je blind date gebracht te worden. Om de date, die sowieso verdoemd was om te mislukken, niet direct te beginnen met een ongemakkelijk moment, had Jamie ervoor gezorgd dat hij veel te vroeg was. Op deze manier was zijn moeder al lang en breed vertrokken, voordat zijn date arriveerde. Althans, als die date niet net zoals hem ook zo belachelijk vroeg was. Gelukkig had Jamie bij aankomst bij het kasteel kunnen concluderen dat er nog niemand stond te wachten. Er liepen wel genoeg mensen, maar niemand leek op zoek te zijn naar hun blind date.
Nu was het dus een kwestie van wachten tot de aankomst van zijn date. Een moment waar Jamie eerlijk gezegd nogal tegenop zat. Was moest hij in godsnaam tegen die jongen zeggen? Alleen al aan het moment denken, zorgde bij hem voor paniek. Gelukkig was de date op een prachtige plaats, een kasteel. Hierdoor had Jamie een prachtig uitzicht om zich van zijn zenuwen mee af te leiden. Jamie zijn schrijvershart kwam naar boven op deze plaats. Hij kon het niet helpen om allerlei mogelijke verhalen te bedenken die in zo’n kasteel plaats konden vinden. De inspiratie was in alle hevigheid bij hem aanwezig, zijn handen waren begonnen met kriebelen. Helaas moest hij nog even wachten voordat hij deze ideeën op papier kon zetten. Eerst moest hij de date nog zien te overleven. Een blik op zijn horloge vertelde hem dat het bijna tijd was, dat zijn date elk moment kon arriveren. Met een hart die tekeerging, keek hij om zich heen. Stiekem hoopte hij dat zijn blind date hem vandaag liet zitten, zodat hij in alle rust in zijn eentje kon genieten van het vertelfestival. Want eerlijk was eerlijk, het idee van een vertelfestival vond hij fantastisch. Het was alleen zo dat het idee van sociaal moeten zijn hem niet zo aansprak.

[Brenda]

Deze date was gedoemd te mislukken. Tenminste, zo dacht Seth erover. Hoe konden zijn vrienden nou denken dat het een goed idee was om hem op een blind date te sturen? Ze wisten toch dat hij helemaal niet met onbekenden overweg kon! Dat hij veel te stil en verlegen was voor dat soort dates. Daten in het algemeen was al niet zo makkelijk voor hem, maar dat hij nu met een onbekende jongeman of jongedame op pad zou gaan... De neiging om gewoon op zijn studentenkamertje te blijven, was immens. Zijn vrienden wisten echter van zijn twijfels en stuk voor stuk hadden ze hem om het kwartier zitten bellen om zeker te zijn dat hij zou vertrekken. Allemaal spraken ze hem moed in, en een vriendin van hem bood zelfs aan om met hem mee te gaan... Hoe aanlokkelijk het aanbod ook klonk, een beetje emotionele steun was immers niet verkeerd, had Seth het afgewezen. Hij moest dit gewoon in zijn eentje doorstaan, want enkel zo kon hij groeien. Tijd om volwassen te worden.
Uiteindelijk had Seth zich een halfuur voor de afspraak nog snel even opgefrist en was hij vervolgens met zijn auto vertrokken, op weg naar het adres dat ze hem gegeven hadden. Toegegeven, het idee van de date was best interessant. Een vertelfestival was iets waar hij nog nooit eerder van had gehoord, maar na een beetje Google-werk had hij gevonden wat het precies inhield. Hij had zelfs het programma van vandaag al doorgenomen en enkele van zijn favorieten eruit gepikt, zodat hij straks met zijn date kon overleggen waar ze precies heen zouden gaan. Als zijn date dit samen wilde overleggen tenminste... Hopelijk was het niet iemand die zomaar over hem heen liep, want dan zou Seth geheid een ontsnappingsplannetje verzinnen om de date vroegtijdig te stoppen.
Na enkele minuten zoeken naar een goede parkeerplaats, stapte Seth uit de auto en sloot de auto. Zijn handen trilden enorm, waardoor dit niet al te goed verliep. Stomme manuele sloten ook, helaas was zijn auto niet van de nieuwsten en had hij daarom niet zo een fancy afstandsbedieningachtige autosleutel waar je enkel op een knopje moest drukken. Toen het hem eindelijk lukte, stak hij de sleutel weg en liep naar de ingang van het domein. Nerveus haalde hij nog een hand door zijn haren, terwijl hij de menigte afspeurde naar zijn blind date. Er was van tevoren geen foto gedeeld of een herkenningsteken afgesproken, waardoor Seth zich ontzettend verloren voelde aan de ingang. Misschien moest hij gewoon stil blijven staan en wachten tot zijn date hem vond... Nee, dat kon hij niet doen. Hij was al aan de late kant, dus zijn date was er vast al. Het gaf geen goede indruk als hij hier als een standbeeld stil zou blijven staan, wachtend tot hij gevonden werd.
Uiteindelijk viel zijn blik op een jongedame, die helemaal alleen stond verveeld op haar telefoon te tokkelen. Kon zij het zijn? Seth liep ietwat behoedzaam op haar af, waarna hij zijn keel schraapte. 'Excuseer me... Ben jij soms Ja...,' maar nog voordat hij zijn vraag kon afmaken, kwam er een jongeman aan die bezitterig een arm om het meisje heen sloeg en haar vol op de mond zoende. Oké, dat was Jamie dus niet. Tenzij zijn vrienden hem voor een heel vreemde blind date hadden ingeschreven. Seth besloot maar gewoon weg te lopen van het stelletje dat elkaar nu volledig aan het aflebberen was, het schaamrood kleurde zijn wangen. Toch voelde hij zich ook een beetje opgelucht dat zij niet zijn date was, want ze was totaal zijn type niet, hoe ze daar zo op haar telefoon stond te tokkelen alsof haar leven er van af hing.

[Joyce]

Verloren. Zo voelde Jamie zich terwijl hij wachtte op de aankomst van zijn date. Hij was hier niet op zijn plaats. Het was inmiddels al een paar minuten over de afgesproken tijd, wat betekende dat zijn date te laat was. De hoop dat de betreffende jongen niet kwam opdagen, groeide bij Jamie. Het was misschien erg dat hij daar op hoopte, maar het zal gewoon zoveel gemakkelijker zijn. Hij wierp nog een blik op zijn horloge. Vijf minuten geleden had zijn date er al moeten zijn. Na kort overwogen te hebben of hij nog langer hoorde te wachten of niet, besloot hij dat het genoeg was geweest. Hij ging lekker in zijn eentje naar binnen toe, dan had zijn date maar op tijd moeten zijn. Eigen schuld, dikke bult. Als de betreffende jongen niet eens op tijd kon komen voor deze date, dan was hij Jamie zijn tijd niet eens waard.
Jamie kwam in beweging. Hij passeerde een samengeklonterd groepje mensen dat voor hem had gestaan en vervolgde zijn weg richting de ingang van het kasteel. Hij liep achter een jongen aan, waar hij achter was aangesloten nadat hij het groepje mensen was gepasseerd. De betreffende jongen liep ietwat behoedzaam naar een meisje toe dat alleen in de buurt van de ingang stond. De behoedzame wijze van voortbeweging trok Jamie zijn aandacht, en vandaar dat hij tot stilstand kwam en op gehoorsafstand van de jongen en het meisje bleef staan. Waarom hij dit deed, wist hij niet. Hij was normaalgesproken niet iemand die gesprekken van anderen bewust afluisterde, maar dit keer deed hij het wel. Misschien was het een soort voorgevoel, want alles werd opeens duidelijk toen hij hoorde wat de jongen aan het meisje vroeg. Of zij toevallig ‘Ja-’ was. Deze jongen was dus zijn blind date. Met een onwennig gevoel bekeek Jamie het tafereel. Zijn date maakte een pijnlijke vergissing, die alleen maar pijnlijker werd toen het meisje vol op haar bek gepakt werd door een andere jongen. Hij vermoedde dat het haar vriend was.
In een opwelling van totale paniek draaide Jamie zich om en vluchtte hij weg van zijn date. Hij had niet de moed om nu naar de jongen toe te stappen om te zeggen dat hij Jamie was, dat hij zijn date was. Dat was te gênant voor woorden. Helemaal omdat de jongen blijkbaar dacht dat zijn blind date een meisje was. Iets wat niet het geval was, want hij was een jongen. Wat nou als zijn date van vandaag hetero was? Wat als er iets verkeerd was gegaan bij het datingsbureau en ze de vergissing hadden gemaakt dat Jamie een meisje was? Dat zal echt een ramp zijn! Inmiddels had Jamie zich weer verstopt achter het groepje mensen waar hij niet zo lang geleden ook al achter had gestaan. Zijn mobiele telefoon haalde hij uit zijn zak, waarna hij het nummer van zijn moeder opzocht. Hij stond op het punt om haar te bellen, toen hij zich bedacht. Hij kon dit niet maken. Hij kon zijn date niet laten zitten. Dat was echt niet oké. Als het datingsbureau een vergissing gemaakt had, dan kon die andere jongen daar ook niets aan doen. Hij verdiende het niet om door een vergissing van een ander in de steek te worden gelaten op een date.
Na zijn telefoon weer terug in zijn zak gestopt te hebben, haalde Jamie even een aantal keer diep adem. Hij was ongelooflijk zenuwachtig, maar hij kon dit. Daar moest hij in geloven. Hij had wel voor hetere vuren gestaan. Langzaam stapte hij achter het groepje mensen vandaan, om vervolgens zijn omgeving af te speuren. Al snel had hij zijn date gespot. De betreffende jongen leek nog steeds op zoek te zijn naar iemand. Met een onwennig gevoel stapte Jamie op hem af. Het werd tijd dat hij zijn date uit zijn lijden verloste. “Uhmm… Heej. Goedemiddag. Ik ben Jamie, en jij bent geloof ik Seth?” begroette hij de jongen voorzichtig. Hij toverde een glimlach rond zijn lippen, in de hoop beleefd over te komen.