Travis Howell en Julian Roberts

[Joyce]

Prettig had Julian het niet gevonden om alleen te worden gelaten in het motel. Eigenlijk was hij er zelfs pissig om geweest hoe gemakkelijk hij aan zijn lot overgelaten werd. Bij Travis zijn terugkomst bleek het het echter dubbel en dwars waard te zijn. De geurkaarsen maakten een immens verschil in de muffe kamer. De sfeer sloeg om van triest naar romantisch. Zowel de geur van de kaarsen als het lichtschijnsel van de kaarsen droegen hieraan bij. Van het ene op het andere moment bevonden ze zich in een heel andere wereld.
Met een knik bevestigde hij dat het inderdaad niet het plan geweest was om hier te eindigen. Niet met een lege maag in ieder geval. “Als jij nou gewoon gereserveerd had bij dat restaurant, dan was de rest allemaal niet gebeurd.” merkte hij op. Om duidelijk te maken dat hij het enkel als een grap bedoelde, gaf hij een kneepje in Travis zijn gespierde bovenbeen. “Ondanks alles heb ik het erg naar mijn zin. Het is fijn om samen met jou te zijn.” Verlegen glimlachte hij.
“Maar goed, het is etenstijd. Wat voor lekkers heb je meegenomen?” Uit de volle boodschappentas kwamen meerdere zakken chips en meerdere pakken koek. Niet bepaald een gezond avondeten, maar desalniettemin erg lekker. Ook kwam er een fles wijn uit de tas tevoorschijn. Hij verwachtte vervolgens plastic bekertjes uit de tas te zien komen, maar dit gebeurde niet. Verward fronste hij. “Geen bekertjes? Hoe consumeren we dan onze wijn?” Het antwoord dat hij kreeg, maakte hem aan het lachen. Uit de fles, om de beurt een slok, dat was de oplossing voor dit probleem. “Dat is zo een mood. Geweldig. Laten we dat doen! Ik hou hiervan.”
De fles ging open en Travis nam de eer om de eerste slok te nemen. Julian pakte de fles over en nam ook een grote slok. “Supermarktwijn, zo stijlvol.” Giechelend gaf hij de fles terug, waarna hij het pak koekjes pakte dat zijn aandacht had getrokken. Chocolate chip cookies, vanzelfsprekend, want deze waren zijn favoriet. Hij trok de verpakking open. Nadat hij een grote hap genomen had, bracht hij het gehavende koekje naar de lippen van zijn date om de jongeman te voeren. “Lekker hè?” vroeg hij, de fles terugpakkend voor nog een slok. Een volgend pak koek moest er nadien aan geloven. Hetzelfde riedeltje herhaalde zich. Na een zo groot mogelijke hap genomen te hebben, voerde hij de restjes aan Travis en spoelde hij zijn te grote hap weg met een slok wijn. Hij deed dit met alle verschillende koekjes. De grootste lol had hij erin.
Toen ze alle koekjes geprobeerd hadden, was de fles leeg. “Wat moeten we nu drinken bij de chips?” Vragend keek hij Travis aan, terwijl hij een van de zakken chips open trok. “Je had meer wijn moeten kopen.” Hij leunde naar zijn date toe voor een kus op de wang. “De volgende keer meer wijn kopen, oké? Of daadwerkelijk reserveren bij het restaurant, dat is natuurlijk ook een optie.” knipoogde hij.

[Brenda]

Julian gaf zoveel speelse steken over het niet reserveren in het restaurant, dat Travis er steeds meer de lol van begon in te zien. Voor iemand die normaal altijd alles kon regelen en een telefoon vol contactpersonen over heel de wereld verspreid had, had hij toch wel een blunder begaan door zoiets simpels te vergeten. Desalniettemin hadden ze er toch nog iets moois van kunnen maken en kon men gerust zeggen dat dit een one-of-a-kind date was. Niemand kon een avond als dit plannen, het overkwam je gewoon.
“Ik koop wel een hele wijnkelder voor je,” zei Travis spottend, aangezien Julian toch wel meer dan de helft van de fles naar binnen had gewerkt. Misschien kwam het wel door de pijn dat zijn date zo veel aan het drinken was… “Zal ik mijn patiënt maar eens onderzoeken? Doktertje spelen?” Travis gaf hem een dikke knipoog gevolgd door zijn rokkenjagersgrijns die slipjes spontaan op de grond liet vallen. Blijkbaar was hij die blik toch nog niet verleerd. Travis nam plaats aan het voeteinde van het bed, voorzichtig maakte hij Julians schoen los en trok deze vervolgens uit, samen met Julians sok. De enkel was duidelijk opgezwollen, geen al te best tekenen, al kon het natuurlijk nog altijd wegtrekken… Met zijn vingertoppen kietelde hij eventjes Julians voetzolen. “Volgens mij red je het wel, geen amputatie nodig.” Voorzichtig pakte hij de voet vast en probeerde deze alle kanten op te bewegen, zodat hij kon testen wat pijn deed en wat niet. Over het algemeen leek dit nog mee te vallen. “Ik vermoed dat het een verstuiking is, dat trekt vanzelf weg. Gewoon niet te veel belasten.”
Travis boog naar voren, plaatste een zacht kusje op de gezwollen enkel. “Voor de zekerheid toch maar een kusje erop. Kusje erop, pijn weg,” grinnikte hij, waarna hij weer naar Julian keek. Zodra hun blikken kruisten, voelde Travis de intense aantrekkingskracht die er nog steeds speelde tussen hen, ondanks alles. Met een intense blik kroop hij naar boven, plaatste zijn ene been over Julian heen zodat zijn date nergens heen kon. Niet dat deze ergens heen leek te willen. Het was wel duidelijk waar Julian aan dacht, en hijzelf ook… “Fuck,” bracht hij zachtjes uit, waarna hij zijn lippen op die van Julian drukte. Hongerig begonnen ze elkaar te zoenen, hongerig naar hetgeen wat ze al maanden niet meer gedaan hadden. Ze gingen volledig in elkaar op, de hitte van hun lichamen die tegen elkaar drukten was zo intens dat Travis onhandig zijn shirt begon uit te trekken en dat van Julian. Als twee puberale jochies die niet snel genoeg uit te kleren konden om elkaar te verslinden omdat ze anders al spontaan klaar zouden komen voordat ze überhaupt aan de daad begonnen. Zachte vloeken verlieten meermaals Travis lippen, hij vervloekte zichzelf dat hij zichzelf niet meer in de hand kon houden. Julian had hem in zijn macht.

[Joyce]

Doktertje spelen. In de taal der volwassenen betekende dit meestal maar één ding. Seks. Of toch in ieder geval seksuele handelingen. Een blowjob op de behandeltafel in het ziekenhuis bijvoorbeeld. Het was dan ook niet meer dan logisch dat er bij Julian een knop om ging door deze uitspraak. Het plan om rustig aan te doen vloog met een enorme snelheid het raam uit. Wat nou rustig aan doen? Hij had zin in seks, dus zou hij seks hebben. Zeker nu deze zin wederzijds bleek te zijn. Alhoewel, was dat wel zo? Travis leek deze avond met de woorden ‘doktertje spelen’ de meer letterlijke betekenis te bedoelen, ondanks de eerdere grijns die iets anders deed vermoeden.
Beduusd keek hij toe hoe de sexy jongeman aan zijn voeteneinde aan een grondig onderzoek begon. Een bespottend lachje rolde over zijn lippen. Er was blijkbaar geen amputatie nodig. Gelukkig maar, want dáár was hij ook echt bang voor geweest. Zijn gelach verging hem, toen zijn enkel nog verdere testen moest ondergaan. Het was pijnlijk, maar niet in de zin dat hij door de grond wilde zakken. De pijn was prima te verdragen. Ondanks dat was de helende kus welkom. Al wilde hij veel meer dan enkel een kus. Hij wilde geneukt worden om de pijn te verzachten. Zijn lust was immens en dat was in zijn blik te zien. Travis keek op en leek zich dit eindelijk ook te realiseren.
Binnen een mum van tijd waren ze allebei zo geil als maar zijn kon. Terwijl ze hongerig met elkaar kusten, vlogen hun kledingstukken in het rond. Travis nam het initiatief bij het uittrekken van hun shirts, Julian nam het initiatief bij het uittrekken van hun broeken. Het was een teaminspanning geweest. Nu lagen ze poedelnaakt bovenop elkaar en schuurden hun geslachtsdelen gekmakend tegen elkaar aan. Vochtige vingers penetreerden hem. Waar het glijmiddel vandaan kwam, was een raadsel dat er momenteel niet toe deed. Kreunend en kronkelend onderging hij de voorbereidende handelingen. Het duurde niet lang voordat de vingers vervangen werden door iets groters. Ondanks de pijn voelde het als de thuiskomst van een vriend. Zijn schreeuwen van genot leken zijn partner aan te moedigen, want de jongeman ging flink tekeer. De stoten waren hard en snel. In andere woorden: Ze waren goddelijk.
Een klein zwart beestje gooide roet in het eten. Vanwege een onverklaarbaar gekriebel op zijn arm had hij zijn ogen geopend. De schrik van zijn leven was daarop gevolgd. Een beest, een kakkerlak of een bedwants of whatever, het liep over hem heen alsof het niets was! Een kreet van pure walging ontglipte hem, waarna hij vluchtte. Hoe en wat, hij wist het niet precies, maar binnen een minuut stond hij aan de andere kant van de kamer en lag Travis kreunend van de pijn op de grond. Hijzelf stond te trillen van schrik, de pijn in zijn enkel was hij compleet vergeten. Zijn opwinding was tevens volledig verdwenen. “Er zit ongedierte in deze kamer!! ONGEDIERTE, VERDOMME!”

[Brenda]

Het leek een kwestie van seconden voordat Travis in hem zat. Seks had hij de afgelopen maanden nog voldoende gehad, hij had het met heel veel verschillende mannen en vrouwen gedaan in zijn zoektocht naar troost en afleiding, maar toch was het niet zoals nu. Bij anderen had hij altijd het gevoel gehad dat hij niet echt in zijn lichaam zat, dat hij het niet echt ervaarde wat er gebeurde… Maar bij Julian ervaarde hij het in elke cel in zijn lijf. Het was heerlijk. Goddelijk zelfs. Travis kon wel uren doorgaan.
Helaas zaten uren er niet in. Hij wist niet waar hem overkwam toen Julian hem opeens wegduwde midden in een stoot, waardoor Travis’ stijve een pijnlijke noodvlucht moest maken. Met zijn handen om zijn gemartelde vriendje viel Travis op de grond naast het bed terwijl de ergste vloeken zijn mond verlieten. Het voelde haast alsof het gebroken was, als dat überhaupt mogelijk was… Nadat de ergste pijn weggeëbd was, kon Travis eindelijk beseffen wat Julian allemaal aan het schreeuwen was. Ongedierte. Zijn lief had een insect gezien. “Moest je daarvoor mij godverdomme zoveel pijn doen?!” Riep Travis terug, kwaad door de intense pijn die weliswaar afzwakte maar niet volledig weg ging. Shit, wat als er echt wat mis was met zijn kleine vriend…
Moeizaam wist Travis ondereind te krabbelen, de tranen stonden in zijn ogen. Laten we… Breng je me… Naar huis… Rijbewijs… Toch?’ Hij voelde zich een beetje licht in het hoofd door de pijn. Geen al te bese toestand om in zijn auto te rijden dus. Al was het ook maar de vraag of Julian in zijn auto laten rijden zo een slim idee was… Het kon Travis eerlijk gezegd niet veel schelen. Als hij maar snel een icepack op zijn ballen kon leggen om de zwelling tegen te gaan. En een goede shot whisky zou vast ook wel helpen.
Met behulp van Julian wist hij zich aan te kleden en konden ze de kamer verlaten. Helaas stond zijn auto niet echt in de buurt geparkeerd, aangezien ze een stuk gerend hadden van het restaurant naar hier… Travis moest aardig op zijn tanden bijten want elke stap voelde als een hel. Toch moest hij mee, want Julian wist natuurlijk niet waar hij geparkeerd stond... Travis kon wel huilen van geluk toen hij zich eindelijk in de passagiersstoel kon laten zakken. “Je kan rijden, toch?” Vroeg hij nogmaals voor de zekerheid, want deze auto was toch wel dierbaar.

[Joyce]

De toestand van Travis was zorgwekkend. Er was geen sprake van aanstellerij. Zijn geslachtsdeel was gezwollen en scheef. Het zag er pijnlijk uit. Julian vergat op slag zowel zijn schrik voor het ongedierte als de pijn in zijn enkel. Een vloek was gepast en rolde dan ook over zijn lippen, waarna hij zich naar zijn gehavende date haastte om hem waar nodig te helpen. De woede die op hem gericht was, was terecht en schrok hem daarom niet af. Nadat hij hen allebei aangekleed had, gingen ze op weg naar de auto. De tocht was voor hen beiden een hel, maar klagen deed hij niet. Het recht om te klagen had hij verspild.
“Ik heb een rijbewijs.” beaamde hij. Of hij kon rijden was een ander verhaal. Het plan om naar huis te gaan voelde sowieso niet juist aan. Vandaar dat hij zijn telefoon uit zijn zak haalde om de symptomen te googelen. De resultaten die dit opleverde, benamen hem de adem. Zijn zorgen vermenigvuldigden zich. Een penisbreuk was blijkbaar een medisch noodgeval, die zo snel mogelijk gediagnostiseerd en behandeld diende te worden. Door een snelle behandeling kon blijvende schade zoals seksuele en urinaire problemen voorkomen worden. “We gaan naar het ziekenhuis.”
In het ziekenhuis werden ze direct geholpen zodra hij de situatie had uitgelegd. Dit bevestigde voor Julian dat hij juist gehandeld had door het tegengespartel te negeren. Na een lichamelijk onderzoek had de arts de diagnose van een penisbreuk gesteld en moest Travis een röntgenfoto laten maken om de ernst van het letsel in kaart te brengen. Na dit beeldvormende onderzoek werd de jongeman onmiddellijk naar de operatiekamer gebracht. Julian bleef achter in de wachtkamer, geschrokken en vol ongeloof. Hun date was uitgelopen tot een verschrikking.
Het wachten dat volgde, was een ware hel. De bezorgdheid zat hoog. Opluchting overspoelde hem, toen hij te horen kreeg dat hij zich bij Travis mocht voegen in de uitslaapkamer. Hij nam plaats naast het bed en nam de hand van zijn geliefde in de zijne. In stilte wachtte hij af. Alles voelde surreëel aan, alsof het niet echt kon zijn. De ogen van Travis gingen langzaam open. Julian zijn hart maakte een sprongetje. “Hey, goedemorgen..” zei hij zachtjes, terwijl hij zijn rug rechtte. Het was inmiddels rond middernacht. “Hij moest geamputeerd worden..” bracht hij uit. Het was een stomme grap, ongepast ook, maar de woorden waren over zijn lippen gerold zonder dat hij erover nagedacht had.